W podzielonej na dziesięć części książce Freiser krok po kroku analizuje wszystkie ważne dla kampanii aspekty. W pierwszej koncentruje się na pojęciu wojny błyskawicznej. W drugiej rozkłada na czynniki pierwsze tytułowe pojęcie wojny błyskawicznej. Podaje źródło tego słowa, jego moc jako oręże propagandowe, które na trwałe zagnieździło się w brytyjskim języku. Ponadto bada koncepcję i stara się wyznaczyć punkt w historii, gdy słowo to zagościło na dobre w słownikach na całym świecie.

W opracowaniu urzeka obiektywność autora, który bez przyjmowania stron dokonuje dogłębnej analizy kampanii. Poza szczegółowym opisem kolejnych etapów walk, Freiser przedstawia własne przemyślenia na temat przebiegu kampanii, punktuje błędy popełniane przez obie strony i wskazuje ciekawe wnioski, bowiem Niemcy nie mogły prowadzić długotrwałej wojny z mocarstwami światowymi. Pomimo szybkiego wyeliminowania Francji kontynentalnej z gry, posiadała ona przecież ogromne kolonie z potrzebnymi do prowadzenia wojny zasobami i w pełni sprawną flotę wojenną. Nie wspominając oczywiście o jeszcze większej flocie brytyjskiej. Kampania, mimo że wygrana nie rozstrzygała w żaden sposób II Wojny Światowej. Pozwolenie na ucieczkę wojsk sprzymierzonych do Wielkiej Brytanii odwlekło tylko w czasie upadek nazistowskich Niemiec.

Ciekawe jest również wyjaśnienie dlaczego Francuzi przegrali kampanię, a co jeszcze ciekawsze to fakt, że wcale nie byli w gorszej pozycji niż Niemcy. Po szybkich sukcesach Wermachtu Alianci zaczęli się uczyć i już pod koniec kampanii byli przeciwnikiem trudniejszym do zwycięstwa niż początkowo. Efekty tego przyśpieszonego kursu wojskowego Niemcy doświadczyli już podczas „Fall Rot”, czyli kampanii polegającej na zajęciu Francji.

Książka w dużej mierze bez wad. Jedyną jaką znajduję to kompletnie pominięcie kampanii wrześniowej w Polsce. Autor jedynie odwołuje się do niej kilka razy sugerując, że Polska armia była przestarzała i źle wyposażona.

Całość charakterystyczna dla współczesnego języka literatury, szybka narracja, świetny analityczny styl, podzielona na przejrzyste rozdziały i krótkie podrozdziały z dokładnym wyszczególnieniem podpunktów – choć nie jestem pewien czy to nie zamierzenie autora. Każdy rozdział poprzedzony jest cytatem wojennego stratega idealnie pasujący do opisywanego zagadnienia. Książka napisana jest tak, jakby została żywcem wyciągnięta z pracy doktoranckiej. Ułożona chronologicznie treść następuje po sobie w sposób przemyślany. Całość ma ponad 500 stron, a na końcu pokaźną bibliografię, spis ilustracji i oczywiście imponujący zestaw kolorowych map.

W podzielonej na dziesięć części książce Freiser krok po kroku analizuje wszystkie ważne dla kampanii aspekty. W pierwszej koncentruje się na pojęciu wojny błyskawicznej. W drugiej rozkłada na czynniki pierwsze tytułowe pojęcie wojny błyskawicznej. Podaje źródło tego słowa, jego moc jako oręże propagandowe, które na trwałe zagnieździło się w brytyjskim języku. Ponadto bada...