Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko jest ocenić te książkę jednoznacznie-jeżeli chodzi o opis walk o Gdańsk i jego okolice oraz ostatnie dni wojny,to można śmiało powiedzieć iż jest to dobre i ciekawe świadectwo historyczne.Jednak nacisk na wybielenie siebie i kolegów jest tak mocny,że aż razi po oczach.Chyba ze sto razy Autor podkreślał,że oni walczą by uratować biednych Niemców uciekających ze swej starej ojczyzny przed krwiożerczą hordą ruskich.Rosjanie są tak straszni,że Anglicy i Francuzi będący w niewoli niemieckiej dobrowolnie walczą po nazistowskiej stronie.Jak by nie patrząc,akurat te narodowości były bardzo dobrze traktowane w niewoli niemieckiej,czego nie można powiedzieć o Rosjanach,którzy umierali z głodu,chłodu,wyczerpania i masy chorób pod gołym niebem.Najbardziej rozbawiło mnie święte oburzenie niemieckich żołnierzy w obozie dla internowanych w Szwecji-dla czego pilnują ich pod bronią jak jakiś zbrodniarzy. A o obozach zagłady i milionach ofiar czystek odwiedzili się z angielskich gazet.Szeregowemu z Wehrmachtu bym jeszcze uwierzyła,ale oficerom?W życiu,doskonale o tym wiedzieli.Jakoś specjalnie się z tym nie ukrywano.Autor często przytacza przykłady,zatopień statków z uchodźcami oraz zniszczenia tych stojących na kotwicy z białymi flagami,na których byli wyzwoleni więźniowie obozów koncentracyjnych.Opisuje też zatopienie transportowca "Goya",o tym jednak warto pamiętać.Niemniej odnosi się wrażenie,że puki spijali słodycz zwycięstwa to wojna była cacy,zaczęli przegrywać i poczuli smak piołunu to wojna już jest be i na co ona,a zwycięzcy to potwory.Lektura dla ciekawych ostatnich chwil potęgi Wehrmachtu.