To nie jest moje pierwsze spotkanie z twórczością pana M.Bruczkowskiego ( "Bezsenność w Tokio" , "Singapur czwarta rano") ale niestety być może ostatnie...
Zacznę może od tego, że poprzednie książki autora które przeczytałam wcześniej baaardzo mi się podobały ze względu na humor, fabułę, bohaterów i sposób opowiadania samego autora. Zachęcona tymi lekturami sięgnęłam po następną książkę i niestety bardzo się zawiodłam.
Po pierwsze nie podobał mi się sam pomysł (bo który raz można czytać o gajdzinie zagubionym gdzieś tam) ale to już kwestia gustu, plusem zaś było to że bohater wciąż mierzył się z duchami prl-u zupełnie jak niektórzy z naszych rodziców czy dziadków. Humor raczej też mnie nie bawił ale ok, może mam inne poczucie humoru... ale motyw tak częstego opisywania snów bohatera był dla mnie naprawdę męczący po pierwsze sny jak to sny... nie były oczywiste a nie będąc samym śniącym jeszcze trudniej było je zrozumieć i zinterpretować, poza tym według mnie wbrew założeniu autora wcale nie utrzymywały motoryki tekstu, wręcz przeciwnie osłabiały ją. Co do postaci to bardzo podobała mi się sylwetka Hattoriego czy osób związanych z antykownią jednak główny bohater i Alicja byli dla mnie irytujacy, szczególnie Alicja która w mojej głowie zostanie już jako typ "głupiutkiej blondyneczki". Plus należy się też autorowi za umiejętność utrzymania nastoju pewnego rodzaju tajemniczości jeśli chodzi o działalność antykowni. Co do strony technicznej niestety wiele błędów, czasem widać że to zwykłe literówki a czasem zastanawiam się czy moze wynika to z niewiedzy piszącego (np. tremolo jest rodzaju męskiego więc nie można wykonać "efektowną tremolo"). Okładka bardzo fajna mimo że wizualnie mogłaby się kojarzyć z jakimś mroczniejszym utworem.
Podsumowując nie podobało mi się ale mam nadzieję że przejdzie mi ten niesmak i rozczarowanie i sięgnę jeszcze po inne książki tego autora.

To nie jest moje pierwsze spotkanie z twórczością pana M.Bruczkowskiego ( "Bezsenność w Tokio" , "Singapur czwarta rano") ale niestety być może ostatnie...
Zacznę może od tego, że poprzednie książki autora które przeczytałam wcześniej baaardzo mi się podobały ze względu na humor, fabułę, bohaterów i sposób opowiadania samego autora. Zachęcona tymi lekturami sięgnęłam po...