Wdzięczny romans, jeszcze bardziej urocza Kornwalia.

Wdzięczny romans, jeszcze bardziej urocza Kornwalia.

Nazwisko autorki mówi samo za siebie: romansidło. Co nie jest niczym negatywnym z zasady, ale... przyjrzymy się historii. Oto młoda kobieta po nieudanym małżeństwie próbuje znaleźć formułę swej egzystencji na kolejne lata. Tylko, aha, ten nieudany (och, ach) związek wyposażył ją w taką ilość ziemskich dóbr, że nigdy nie będzie jej problemem, jak nakarmić i w co ubrać dzieci. Bardzo wygodne.

Więc po pierwsze, odpowiedzią bohaterki na nieodpowiedniego mężczyznę jest natychmiastowe znalezienie sobie kolejnego mężczyzny (klin klinem, teraz się uda!) A po drugie, po niesatysfakcjonującym związku z facetem, z którym rzadko rozmawiała (przed ślubem i po),bohaterka znajdzie ukojenie w związku z Tym Jedynym, z którym, uwaga, spotkała się wcześniej dwa razy. I też nie rozmawiała o niczym ważnym, oprócz narzekania na dominującą mamusię. I który na podstawie tych pogwarek przy ponownym spotkaniu miesza ją z błotem. Ale TRU LUV zwycięży wszytko.

Czy jest gdzieś w kosmicznym porządku jakaś kara dla Ałtorek, które wmawiają kobietom, że rozwiązaniem ich problemów jest wyłączenie funkcji mózgu i zanurkowanie w łóżko kolejnego samca, co z automatu je zwolni z odpowiedzialności za własne życie i wybory?

Nazwisko autorki mówi samo za siebie: romansidło. Co nie jest niczym negatywnym z zasady, ale... przyjrzymy się historii. Oto młoda kobieta po nieudanym małżeństwie próbuje znaleźć formułę swej egzystencji na kolejne lata. Tylko, aha, ten nieudany (och, ach) związek wyposażył ją w taką ilość ziemskich dóbr, że nigdy nie będzie jej problemem, jak nakarmić i w co ubrać...

Przeczytałam całą siedząc w przychodni pomiędzy badaniem poziomu cukru w ciąży:) która z Was była w ciąży, ta wie co mam na myśli:) i nie zasnęłam wiec moja ocena musi być dobra!:)
Ma swój klimat, całkiem dobra powieść, choć krótka.

Przeczytałam całą siedząc w przychodni pomiędzy badaniem poziomu cukru w ciąży:) która z Was była w ciąży, ta wie co mam na myśli:) i nie zasnęłam wiec moja ocena musi być dobra!:)
Ma swój klimat, całkiem dobra powieść, choć krótka.

Książka z typowym, przewidywalnym i szczęśliwym zakończeniem. Łatwo i przyjemnie się ją czyta. Łatwo utożsamiłam się z główną bohaterką i przeżywałam jej przygody i opowieść o wcześniejszym życiu.

Książka z typowym, przewidywalnym i szczęśliwym zakończeniem. Łatwo i przyjemnie się ją czyta. Łatwo utożsamiłam się z główną bohaterką i przeżywałam jej przygody i opowieść o wcześniejszym życiu.

całkiem sympatyczne czytadełko

całkiem sympatyczne czytadełko

Krótka powieść. Długa historia.

Po latach wracają wydarzenia z przeszłości, po latach znów wraca do TEGO miejsca, po latach znów GO spotyka. I wtedy wie, że nic się nie zmieniło. Lata nieświadomości, a może błędnego poglądu na minione wydarzenia zostają wyjaśnione. A miłość dostaje prawo do istnienia.

Ładne to było, naprawdę. Proste, niezbyt wymagające, ale ładne. Pokazuje, że w ciągu teoretycznie popełnionych błędów, gdzieś kryje się szczęście i szansa na nowe, lepsze życie.

Warto poświęcić jeden wieczór na tę lekturę.

Krótka powieść. Długa historia.

Po latach wracają wydarzenia z przeszłości, po latach znów wraca do TEGO miejsca, po latach znów GO spotyka. I wtedy wie, że nic się nie zmieniło. Lata nieświadomości, a może błędnego poglądu na minione wydarzenia zostają wyjaśnione. A miłość dostaje prawo do istnienia.

Ładne to było, naprawdę. Proste, niezbyt wymagające, ale ładne....

Ładnie napisany bardzo przewidywalny romans. Historia na jeden wieczór.

Ładnie napisany bardzo przewidywalny romans. Historia na jeden wieczór.

To jest druga powieść autorki Rosamunde Pilcher, którą przeczytałam. Powieść obyczajowa, niezbyt długa, bo zawierająca tylko 157 stron, ale za to pięknie opisana. Jest napisana barwnym językiem, zawiera piękne opisy przyrody i dobrze skonstruowane sylwetki psychologiczne bohaterów. Bohaterką książki jest Wirginia, osoba nieśmiała zawsze żyjąca pod dyktando innych ludzi, najpierw matki, później męża i teściowej. Będąc nastolatką zakochuje się w starszym od niej Eustace Philipsie, do którego jej matka od początku czuje niechęć. W wieku 18 lat Wirginia poślubia bogatego i młodego chłopaka Anthony'ego Keile, ponieważ myśli że Eustace, jej dawna miłość przestał ją kochać ponieważ do niej nie dzwonił i nie dawał znaku życia, a Wirginia nie chce być samotna. Będąc żoną w domu praktycznie nie ma nic do powiedzenia odnośnie jego urządzenia. Jej mąż zajmuje się sobą, a ona odkrywa że są sobie obcy. Jej matka ciężko zachorowała i Wirginia która mieszka w Szkocji wyjeżdża do Londynu, który musiała wcześniej opuścić biorąc ślub. Miota się między domem w Szkocji a domem w Londynie . Rodzi się jej dwoje dzieci, najpierw dziewczynka Karolinka, a dwa lata później syn Mikołaj. Teściowa od samego początku zatrudnia niańkę do dzieci, nie pozwalając ich matce samodzielnie się nimi zająć. Jej mąż nigdy się nimi nie interesował i ich nie wychowywał. Po ciężkiej chorobie umiera jej matka, a niedługo potem mąż ją zaczyna zdradzać. O zdradzie męża, bohaterka powieści dowiaduje się od swojej koleżanki. Mąż ginie w wypadku samochodowym, jadąc po pijanemu, a ona wyjeżdża do Kornwalii. Jej dzieci zostają z nianią i z teściową, w Londynie. Będąc w Kornwalii spotyka Eustace z którym wymienia kilka zdań o jej dotychczasowym życiu. Mówiąc o dzieciach które są w wieku już ośmiu i sześciu lat, Eustace dziwi się, że dzieci jeszcze mają nianię zamiast opieki swojej mamy. Podsuwa ich matce pomysł, żeby nareszcie sama się nimi zajęła, a nianię odprawiła. Wirginia spontanicznie wynajęła tytułowy pusty dom na odludziu, w Kornwalii, po nieżyjącym pisarzu Aubray'u Crane. Ponieważ matka Wirginii nie akceptowała jego książek, Wirginia nigdy ich nie czytała ale obiecała sobie że swojej córce Karolince pozwoli czytać, co tylko będzie chciała. Z początku pusty dom robi na niej upiorne wrażenie, jednak za namową przyjaciela, zgadza się go wynająć. Zabiera dzieci od niani i teściowej. Niania nie może się pogodzić ze stratą maluchów, ale musi się do tego przyzwyczaić. Teściowa także nie jest zadowolona z pomysłu Wirginii żeby zabrać dzieci od niani, ponieważ nie wierzy że synowa sobie poradzi z wychowaniem dzieci. Eustace zaopatruje wynajęty dom w żywność i z pomocą koleżanki sprząta w nim ponieważ dom jest zaniedbany i brudny. Dzieci są zachwycone pustym domem. Dopiero teraz, po latach Wirginia dowiaduje się od koleżanki, że jej matka, ją okłamywała. Przed wyjazdem Wirginii z Londynu, Eustace napisał list do Wirginii, o swoich uczuciach do niej, a jej matka ten list przechwyciła i nie oddała córce. Także kilka razy dzwonił a matka na pytania czy telefonował, odpowiadała przecząco. To otworzyło Wirginii oczy jaką naprawdę była jej matka. Wirginia wyjaśnia sprawę, z Eustace który jest zachwycony jej dziećmi i poświęca im sporo uwagi. Dużo czasu spędzają ze sobą i postanawiają zamieszkać razem W Szkocji. Wirginia w reszcie kieruje swoim życiem, żałuje tylko staconych lat u boku niekochanego męża, tylko nie żałuje że urodziła dzieci. Książka urzeka swoją prostotą i lekkością. Podoba mi się styl pisania autorki. Jako lekką, przyjemną lekturę polecam gorąco!

To jest druga powieść autorki Rosamunde Pilcher, którą przeczytałam. Powieść obyczajowa, niezbyt długa, bo zawierająca tylko 157 stron, ale za to pięknie opisana. Jest napisana barwnym językiem, zawiera piękne opisy przyrody i dobrze skonstruowane sylwetki psychologiczne bohaterów. Bohaterką książki jest Wirginia, osoba nieśmiała zawsze żyjąca pod dyktando innych ludzi,...

To jedna z książek autorki, która niezbyt do mnie trafiła. Bohaterka zupełnie nieprzystosowana do życia i jakaś taka bezwolna tylko mnie denerwowała swoim postępowaniem.

To jedna z książek autorki, która niezbyt do mnie trafiła. Bohaterka zupełnie nieprzystosowana do życia i jakaś taka bezwolna tylko mnie denerwowała swoim postępowaniem.

Czasami warto poszukać siebie. Książka zapewnia nas, że tak jest. W pędzie życia często zapominamy co jest najważniejsze w życiu. Odpowiedzi najczęściej znajdziemy w naturze, w ciszy...
Piękna opowieść!!! Polecam!!!

Czasami warto poszukać siebie. Książka zapewnia nas, że tak jest. W pędzie życia często zapominamy co jest najważniejsze w życiu. Odpowiedzi najczęściej znajdziemy w naturze, w ciszy...
Piękna opowieść!!! Polecam!!!