"Oh yes, beneath heaven is hell, and beneath hell is Furnace. But the horrors, that crawl and feast beneath that - now that's a truly fitting punishment for someone like me."

Zdecydowanie nie byłam przygotowana na to co tutaj znajdę. Przerażenie i prawdziwy horror wręcz kipi z każdej strony. Alexander Gordon Smith po mistrzowsku wprowadza taki nastrój, że czytając ciągle czułam dreszcze.

Po wysadzeniu ściany w tunelu nr. 2 Alex, Gary, Toby i Zee (w polskim tłumaczeniu znany jako Zet) wskakują do lodowatej rwącej rzeki z nadzieją, że ta wyprowadzi ich na zewnątrz. Strażnicy jednak nie poddają się w poszukiwaniach i wypuszczaja psy za ich śladem. Obrażenia spowodowane wybuchem a także skokiem do rzeki, w której znajdowało się wiele ostrych skał, doprowadziły ich ciała na skraj wytrzymałości. Wszystkim udaje się wydostać na stały grunt, oprócz Toby'ego, którego obrażenia były zbyt poważne i jego ciało popłynęło z nurtem rzeki. Pozostała poobijana trójka z jednym jedynym źródłem światła na kasku Gary'ego próbuje odnaleźć wyjście z podziemnych tuneli, jednoczesnie uciekając przed psami gwardzistów. Jeszcze wtedy nie wiedzą, że to nie jedyne stworzenia, których powinni sie obawiać. W krótkim czasie później zostaja zaatakowani przez istoty zwane "szczurami" wielkości człowieka. W kompletnej ciemności ratuje ich ktoś... kto prowadzi ich wprost w ręce naczelnika i gwardzistów. Gary zostaje zabrany przez charłaki, a Zee i Alex zamknięci w izolatce na miesiąc. Maleńkie, ciemne pomieszczenie prowadzi ich na sam kraniec szaleństwa z którym walcza na wszelkie sposoby. Tam pojawiaja sie halucynacje i spełniaja sie ich najgorsze koszmary. Do czasu az pojawia się istota, która uratowała ich przed szczurami i razem ponownie planują ucieczkę...

Alexander Gordon Smith to genialny autor. Od samego początku widać, że wie co chce osiagnąć, niczego nie nagina, Alex nie jest bohaterem, co rusz przedstawia jego słabości, takie jakich można się spodziewać u każdego z nas, jego dylematy, wątpliwości, przerażenie... a Donovan... ach... Donovan doprowadził mnie do łez... najszczerszych łez, jakie sa możliwe podczas czytania książki. Był moment, kiedy przeklinałam pana Smitha za to do czego doprowadził, a zakończenie... po prostu ręce mi opadły. Muszę zrobić kilkudniową przerwę zanim zabiorę się za tom trzeci, gdyż obawiam się, że sama niedługo stracę umysł, ale to tylko świadczy o wysokim poziomie lektury.

"Oh yes, beneath heaven is hell, and beneath hell is Furnace. But the horrors, that crawl and feast beneath that - now that's a truly fitting punishment for someone like me."

Zdecydowanie nie byłam przygotowana na to co tutaj znajdę. Przerażenie i prawdziwy horror wręcz kipi z każdej strony. Alexander Gordon Smith po mistrzowsku wprowadza taki nastrój, że czytając ciągle...