no juz mniej siadla od jedynki moze to przez to ze sie wzialem za nia dopiero bedac doroslym a w potrzasku przeczytalem jeszcze z mlekiem pod nosem i jakas nostalgia na pewno zostala
mimo wszystko warto przeczytac jak komus sie lockdown podobal chociazby zeby sie dowiedziec co sie dzialo dalej bo dziad skonczyl na cliffhangerze aj ten gordon gordon

no juz mniej siadla od jedynki moze to przez to ze sie wzialem za nia dopiero bedac doroslym a w potrzasku przeczytalem jeszcze z mlekiem pod nosem i jakas nostalgia na pewno zostala
mimo wszystko warto przeczytac jak komus sie lockdown podobal chociazby zeby sie dowiedziec co sie dzialo dalej bo dziad skonczyl na cliffhangerze aj ten gordon gordon

Polecam każdemu kto przeczytał pierwszą część serii "Otchłań w potrzasku" w języku polskim, język angielski nie jest trudny i dość przystępny, a na prawdę bardzo opłaca się skończyć tą serię chociażby po angielsku. Mam nadzieję, że kiedyś jednak zostanie reszta tomów przetłumaczonych na język polski ponieważ nie każdy tak dobrze zna angielski by przeczytać całą książkę.

Polecam każdemu kto przeczytał pierwszą część serii "Otchłań w potrzasku" w języku polskim, język angielski nie jest trudny i dość przystępny, a na prawdę bardzo opłaca się skończyć tą serię chociażby po angielsku. Mam nadzieję, że kiedyś jednak zostanie reszta tomów przetłumaczonych na język polski ponieważ nie każdy tak dobrze zna angielski by przeczytać całą...

"Oh yes, beneath heaven is hell, and beneath hell is Furnace. But the horrors, that crawl and feast beneath that - now that's a truly fitting punishment for someone like me."

Zdecydowanie nie byłam przygotowana na to co tutaj znajdę. Przerażenie i prawdziwy horror wręcz kipi z każdej strony. Alexander Gordon Smith po mistrzowsku wprowadza taki nastrój, że czytając ciągle czułam dreszcze.

Po wysadzeniu ściany w tunelu nr. 2 Alex, Gary, Toby i Zee (w polskim tłumaczeniu znany jako Zet) wskakują do lodowatej rwącej rzeki z nadzieją, że ta wyprowadzi ich na zewnątrz. Strażnicy jednak nie poddają się w poszukiwaniach i wypuszczaja psy za ich śladem. Obrażenia spowodowane wybuchem a także skokiem do rzeki, w której znajdowało się wiele ostrych skał, doprowadziły ich ciała na skraj wytrzymałości. Wszystkim udaje się wydostać na stały grunt, oprócz Toby'ego, którego obrażenia były zbyt poważne i jego ciało popłynęło z nurtem rzeki. Pozostała poobijana trójka z jednym jedynym źródłem światła na kasku Gary'ego próbuje odnaleźć wyjście z podziemnych tuneli, jednoczesnie uciekając przed psami gwardzistów. Jeszcze wtedy nie wiedzą, że to nie jedyne stworzenia, których powinni sie obawiać. W krótkim czasie później zostaja zaatakowani przez istoty zwane "szczurami" wielkości człowieka. W kompletnej ciemności ratuje ich ktoś... kto prowadzi ich wprost w ręce naczelnika i gwardzistów. Gary zostaje zabrany przez charłaki, a Zee i Alex zamknięci w izolatce na miesiąc. Maleńkie, ciemne pomieszczenie prowadzi ich na sam kraniec szaleństwa z którym walcza na wszelkie sposoby. Tam pojawiaja sie halucynacje i spełniaja sie ich najgorsze koszmary. Do czasu az pojawia się istota, która uratowała ich przed szczurami i razem ponownie planują ucieczkę...

Alexander Gordon Smith to genialny autor. Od samego początku widać, że wie co chce osiagnąć, niczego nie nagina, Alex nie jest bohaterem, co rusz przedstawia jego słabości, takie jakich można się spodziewać u każdego z nas, jego dylematy, wątpliwości, przerażenie... a Donovan... ach... Donovan doprowadził mnie do łez... najszczerszych łez, jakie sa możliwe podczas czytania książki. Był moment, kiedy przeklinałam pana Smitha za to do czego doprowadził, a zakończenie... po prostu ręce mi opadły. Muszę zrobić kilkudniową przerwę zanim zabiorę się za tom trzeci, gdyż obawiam się, że sama niedługo stracę umysł, ale to tylko świadczy o wysokim poziomie lektury.

"Oh yes, beneath heaven is hell, and beneath hell is Furnace. But the horrors, that crawl and feast beneath that - now that's a truly fitting punishment for someone like me."

Zdecydowanie nie byłam przygotowana na to co tutaj znajdę. Przerażenie i prawdziwy horror wręcz kipi z każdej strony. Alexander Gordon Smith po mistrzowsku wprowadza taki nastrój, że czytając ciągle...

Moja pierwsza książka przeczytana po angielsku. Momentami było ciężko, szczególnie podczas jakiś rozważań, bo pojawiały się słowa, które wykraczały poza mój zasięg, ale ogólnie łatwo szło. Język jest bardzo przystępny. Małe wsparcie tłumaczem i spokojnie można przeczytać.
A sama treść... No treść sprawiła, że chciałam odrzucić to to od siebie jak najdalej, zwinąć się w kłębek i zapomnieć. Ale nie dlatego, że była taka beznadziejna. Dlatego, że była dobra. Okropnie dobra.
Od strachu silniejsza jest tylko nadzieja, a jak tę nadzieję się straci, to już nie wiem, jak można dalej żyć. A Alexowi się jakoś udało.
Bardzo specyficzna książka. Najpierw zwala cię z nóg i pozbawia wszystkiego. Potem powoli odzyskujesz nadzieję, odbudowujesz siły wraz z głównym bohaterem, otrzymujesz kolejną szansę, a potem wszystko dzieje się tak szybko. Po chwili czytasz już z sercem tłukącym głośno o żebra i lecisz na łeb na szyję przez kolejne kartki, modląc się, żeby im się udało. I jak już myślisz, że to koniec, że już po wszystkim, że się udało, i kiedy wreszcie dostrzegasz wraz z bohaterami pierwszy promień słońca, to wszystko się zawala.
Przez cały czas czytaniu towarzyszą silne emocje. I do tego skrajne. Rozpacz, złość, smutek, ale i euforia, radość, nadzieja. No i przede wszystkim strach. Stężenie strachu jest tam bardzo wysokie. Niesamowite są też same opisy tego strachu, a także to, jak wielkie przerażenie są w stanie przezwyciężyć zwykli nastolatkowie w imię przyjaźni, lojalności i wierności.
Z pewnością będę próbowała dorwać kolejną część. Ale może nie tak od razu. Ta książka wstrząsa i potrzeba trochę czasu, aby się pozbierać.

Moja pierwsza książka przeczytana po angielsku. Momentami było ciężko, szczególnie podczas jakiś rozważań, bo pojawiały się słowa, które wykraczały poza mój zasięg, ale ogólnie łatwo szło. Język jest bardzo przystępny. Małe wsparcie tłumaczem i spokojnie można przeczytać.
A sama treść... No treść sprawiła, że chciałam odrzucić to to od siebie jak najdalej, zwinąć się w...