Coś w tym jest, że książki z tłem politycznym lub wojennym są dużo ciekawsze od tych ze zwykłymi wątkami obyczajowymi. Nawet jeżeli w ogólnym rozrachunku jest zgoła inaczej od tego, co nam się wydawało.

Camilla Lackberg nie sili się na oryginalność i po raz enty sięga po sprawdzony schemat. Jest Patrick, który nie może sobie czegoś przypomnieć; Gosta, który udaje, że pracuje; Anna, która po prostu nie może żyć spokojnie i szczęśliwie; Mellberg, który kradnie nasze serca; a także Ericka, która wtyka nos w nie swoje sprawy i przyczynia się do rozwiązania zagadki.

Bardzo ciekawie wypadają zwłaszcza dwa wątki: Hermanna, a także Przyjaciół Szwecji. Tak naprawdę momentami "sprawa tygodnia" schodzi na drugi plan i wcale tak mocno nie interesuje. Co nie zmienia faktu, że zakończenie jest dosyć niespodziewane. Zdecydowanie najgorzej wypadają wątki Anny i Martina Molina. Autorka po prostu musi w tak małej społeczności Fjallbaki zmieścić wszystkie smutki i nieszczęścia. Drugim równie pokrzywdzonym regionem jest chyba tylko sandomierszczyzna.

Coś w tym jest, że książki z tłem politycznym lub wojennym są dużo ciekawsze od tych ze zwykłymi wątkami obyczajowymi. Nawet jeżeli w ogólnym rozrachunku jest zgoła inaczej od tego, co nam się wydawało.

Camilla Lackberg nie sili się na oryginalność i po raz enty sięga po sprawdzony schemat. Jest Patrick, który nie może sobie czegoś przypomnieć; Gosta, który udaje, że...