Sargon Wielki stworzył pierwsze w ludzkiej historii imperium. Imperium akadyjskie obejmowało ziemie Mezopotamii i niektórych sąsiadujących tereny. Nie znamy jego dokładnych rozmiarów, istnieją różne hipotezy. Nie przetrwało bardzo długo, raptem wiek z hakiem. I choć do dzisiaj nie możemy odnaleźć jego stolicy, wiemy o jego historii całkiem sporo biorąc pod uwagę, że rzecz działa się grubo ponad cztery tysiące lat temu.

Krzysztof Milczarek pozbierał całą naszą wiedzę na temat Sargona, jego potomków i ich władztwa i przedstawił ją w postaci powieści wzorowanej na starożytnych eposach, próbując patrzeć na świat oczami ówczesnych postaci. Moim zdaniem udało mu się to bardzo akuratnie. Oznacza to, że powieść jest pełna patosu, bohaterowie są ekstremalnie koturnowi, bogowie, demony i wszelkie inne stwory światła i ciemności, mimo iż pozostają poza ziemską fizycznością, są jak najbardziej realni a oba światy przenikają się i wpływają na siebie. Bogowie pod względem natury i charakteru niespecjalnie różnią się od ludzi. Cechują ich podobne ambicje, namiętności, wady i zalety. Ludzie są beneficjentami i ofiarami boskich kaprysów, wszelkie powodzenia i niepowodzenia zależą od woli i działań tych potężnych istot.

Fabuła jest zapisem historii imperium akadyjskiego i losów jego władców, brak tu dodatkowych wątków dramatycznych czy przygodowych.

Tu i ówdzie pobrzmiewają nuty danikenowskie, na szczęście dość subtelnie, bez narzucania tego rodzaju (nad)interpretacji.

Pozycja w zasadzie jedynie dla fascynatów tematem. Pozostali mogą mieć duży problem z przebrnięciem.
8/10

Sargon Wielki stworzył pierwsze w ludzkiej historii imperium. Imperium akadyjskie obejmowało ziemie Mezopotamii i niektórych sąsiadujących tereny. Nie znamy jego dokładnych rozmiarów, istnieją różne hipotezy. Nie przetrwało bardzo długo, raptem wiek z hakiem. I choć do dzisiaj nie możemy odnaleźć jego stolicy, wiemy o jego historii całkiem sporo biorąc pod uwagę, że rzecz...