O ironio losu, wołamy zawsze, kiedy spodziewamy się nie zaspać 13. w piątek, ale niestety budzik jakimś dziwnym trafem wybrał sobie właśnie ten dzień, żeby nie zadzwonić. Ironię losu spotkali również nasi bohaterowie. Mojry, los, Bogowie - nic im nie sprzyjało, mimo to walczyli ramię w ramię za wszelką cenę, byle sprawiedliwości stała się zadość. Czy im się to udało? Musicie dowiedzieć się sami.

Miłość kontra nienawiść, wina kontra duma, śmierć kontra życie, tajemnica, kłamstwo, tragedia, zdrada i wiele innych. Historia zatoczyła koło i wojna znów spowiła Ziemię, a Bogowie zeszli z Olimpu, by po raz kolejny przyglądać się śmierci i mieć z tego powodu radochę na twarzach. Czy było warto? Tego też musicie się dowiedzieć.

Książka znów była nieco chaotyczna jak pierwsza części trylogii. Mimo wszystko jak się skupiło na treści można było się odnaleźć, a wtrącenia i retrospekcja nie były takie mocno rażące. Cała historia rządziła się pewnym jednym, ciągłym cyklem i mimo wszechogarniającego ją bałaganu, który powodowało przeplatanie się scen, od jednej postaci do drugiej, dało się w spokoju dojrzeć fabułę i w niej zgłębić.

Cały cykl oceniam bardzo pozytywnie. Każda książka dostała ode mnie mocną 7 i nie zaryzykuję stwierdzania, że na nią zasłużyła. Trylogia jest bardzo dobra, bo jest inna w dobrym tego słowa znaczeniu. Po prostu wyjątkowa.

Polecam serię.

O ironio losu, wołamy zawsze, kiedy spodziewamy się nie zaspać 13. w piątek, ale niestety budzik jakimś dziwnym trafem wybrał sobie właśnie ten dzień, żeby nie zadzwonić. Ironię losu spotkali również nasi bohaterowie. Mojry, los, Bogowie - nic im nie sprzyjało, mimo to walczyli ramię w ramię za wszelką cenę, byle sprawiedliwości stała się zadość. Czy im się to udało?...