W opisie tej książki napisano , że jest ona zabawna , no cóż być może troszkę , ale bardzo niewiele zabawna , przynajmniej w moim odczuciu i sądzę że również w odczuciu samego bohatera . Jacka Vaughana poznajemy kiedy uświadamia sobie swoje istnienie w wagonie metra . Nie wie kim jest , jak się nazywa i dokąd jedzie tym pociągiem . W kieszeni znajduje tylko bilet i kilka drobnych monet . W dworcowej toalecie spoglądając w lustro odkrywa że ma około 40 - tki (na oko) bo siwieją mu już skronie , nosi też brodę...Cóż więc zabawnego w fakcie że w lustrze widzi się obcą twarz i nie ma się przeszłości , tylko czarną kartę niepamięci ? Ja próbowałam sobie to wyobrazić , co bym czuła znajdując się w analogicznej sytuacji ? raczej nie sądzę by było mi zabawnie . Ale wracając do książki , uważam iż jest dobra , świetnie opisuje stan w jakim znalazł się Jack , jego niesamowite zdziwienie , kiedy odkrywa , że właściwie nie był fajnym facetem , a jego żona , w której się zakochał jak tylko ją zobaczył , właśnie się z nim rozwodzi , chociaż ten '' nowy '' Jack , wcale tego nie chce . Nasz ogarnięty amnezją bohater próbuje poskładać swoje nowe życie , poznaje ojca , którego wcale nie pamięta , a który właśnie umiera w szpitalu , oraz swoje dzieci syna i córeczkę . Dla mnie książka była pouczająca , kazała mi się zatrzymać i pomyśleć o tym co dla mnie i innych ludzi bywa w życiu ważne i czy naprawdę w przypadku amnezji , którą tutaj lekarze nazwali fugą dysocjacyjną , ważność tych samych rzeczy i spraw jest ta sama , czy może już nie ? Książka słodko - gorzka , w swej słodkości stawia bardzo ważne pytania o wybaczanie , o małżeńskie relacje , o możliwości kompromisu , ale też zahacza o zdobycze współczesnej techniki , czy potwierdzeniu istnienia w dzisiejszym świecie : '' Tweetuję więc jestem '' . Myślę , iż mimo że pytania o wartości w dzisiejszym świecie , stawiane tutaj , nie są jakieś specjalnie odkrywcze , to pomysł aby opowiedzieć o nich za pomocą amnezji jest bardzo dobry . Na koniec dodam tylko , że moim zdaniem wielu z nas czasami przydała by się taka fuga dysocjacyjna . Chociażby tylko w celu nabrania dystansu , do siebie i otoczenia . Polecam :)

W opisie tej książki napisano , że jest ona zabawna , no cóż być może troszkę , ale bardzo niewiele zabawna , przynajmniej w moim odczuciu i sądzę że również w odczuciu samego bohatera . Jacka Vaughana poznajemy kiedy uświadamia sobie swoje istnienie w wagonie metra . Nie wie kim jest , jak się nazywa i dokąd jedzie tym pociągiem . W kieszeni znajduje tylko bilet i kilka...