http://www.nieperfekcyjnie.pl/2013/07/kto-sie-smieje-ostatni-trish-wylie.html

Kiedy za oknem widać intensywne słońce, którego promienie zaglądają w każdy dostępny zakamarek, a o jakimkolwiek powiewie wiatru można tylko pomarzyć, rośnie chęć na sięgnięcie po lekką i niezobowiązującą lekturę. Podczas takich dni nie mam ochoty na wysilanie swoich szarych komórek, które nie chcą współpracować ze mną, dlatego z przyjemnością zasiadam na ławce wraz z niezbyt obszerną książką o przyjemnej fabule, jaką jest chociażby "Kto się śmieje ostatni" autorstwa Trish Wylie.



Miranda Kravitz to dwudziestokilkuletnia córka burmistrza Nowego Jorku, która tęskni za brakiem swobody. Nieustannie musi powstrzymywać się przed robieniem tego, na co ma ochotę, aby nie zaszkodzić znanemu i szanowanemu ojcu. Mirandzie nie zawsze udaje się być grzeczną córeczką tatusia, co niekorzystnie odbija się na jej relacjach z rodzicami. Ojciec, ze względów bezpieczeństwa, ciągle zatrudnia osobistych ochroniarzy, których zadaniem jest pilnowanie Mirandy. Najnowszym nabytkiem okazuje się Tyler Brannigan - przystojny i sprytny policjant z tajemniczą przeszłością, o której nie chce wspominać. Indywidualistce Mirandzie, tęskniącej za autonomią, oraz stanowczemu Tylerowi nie będzie łatwo współpracować ze sobą tak, aby ich wzajemne potrzeby i pragnienia zostały zaspokojone. Oboje będą zmuszeni do kompromisów. Kto z nich będzie śmiał się ostatni? A może ich radość będzie obopólna?

Wydawnictwo Harlequin przedstawia książki z najnowszej serii Kiss, do której zalicza się "Kto się śmieje ostatni", jako "nową serię zmysłowych i zabawnych opowieści, gdzie w każdej historii znajdziesz dużą dawkę humoru i niezapomniany dreszczyk emocji towarzyszący nowej miłości". Podpisuję się pod tym hasłem, ponieważ nowa seria jest idealną odskocznią od trosk życia codziennego, jakich nie brak każdej kobiecie. Podczas lektury takich książek kobieta może oderwać się od własnych problemów i wczuć się w emocje oraz przeżycia bohaterów. Opowieść o miłości wyzwala pozytywne uczucia w czytelniku, rozgrzewając jego serce.

Trish Wylie w umiejętny sposób przedstawiła blaski i cienie życia osób publicznych, nie ukrywając, że tych pierwszych jest zdecydowanie więcej. Osoby znane - czy to ze swoich osiągnięć bądź pełnionego stanowiska, czy z różnorodnych skandali i popełnionych gaf - nie mają łatwego życia. Wszędzie czający się paparazzi, którzy potrafią zrobić zdjęcie w najmniej oczekiwanym momencie, nie pomagają w zachowaniu stoickiego spokoju oraz niczym nieskażonej wolności osobistej. Rzecz jasna, ludzie powinni liczyć się ze wszelkimi konsekwencjami, jakie niesie ze sobą sława, jednak nierzadko zdarzają się zapominać o tym, iż ich popularność dotyka bliskich, którzy często nie zabiegają o pojawianie się na okładkach znanych magazynów czy plotkarskich stron internetowych. Główna bohaterka "Kto się śmieje ostatni" chce żyć, jak typowa młoda kobieta, lubiąca wyjścia z przyjaciółkami, imprezy i zakupy w sklepach. Jednak bycie córką burmistrza okazuje się mieć wiele minusów - Miranda nie może działać spontanicznie i popełniać zwykłych ludzkich błędów, a do tego jest zmuszona liczyć się z tym, iż każde potknięcie zostanie zarejestrowane i podane do wiadomości publicznej. Duże pieniądze, liczne znajomości i szacunek, bardziej lub mniej szczery, u wielu osób to zbyt duża cena za brak niezależności, swobody oraz działania zgodnie z tym, co się kocha i czego pragnie.

Polecam tę lekturę wszystkim kobietom chcącym oderwać się od otaczającej rzeczywistości. "Kto się śmieje ostatni" to książka, którą czyta się błyskawicznie i z niemałą przyjemnością, jednak jest to również pozycja niezapadająca w pamięć na dłużej. Jednak warto czasami sięgnąć po taką niezobowiązującą lekturę, która odpręży, rozbawi, a niekiedy nawet wzruszy.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2013/07/kto-sie-smieje-ostatni-trish-wylie.html

Kiedy za oknem widać intensywne słońce, którego promienie zaglądają w każdy dostępny zakamarek, a o jakimkolwiek powiewie wiatru można tylko pomarzyć, rośnie chęć na sięgnięcie po lekką i niezobowiązującą lekturę. Podczas takich dni nie mam ochoty na wysilanie swoich szarych komórek, które nie...