Kuźnia Ciemności to moja pierwsza książka Stevena Eriksona i chyba dobrze bo opowiada czasy przed Malazańską Księgą Poległych. Pierwsza, ale zapewne nie ostatnia (wspomniana Malazańska Księga Poległych znajduje się w moich najbliższych planach, czekam również na dwie pozostałe części trylogii).

Fabuła aż ocieka oryginalnością. Nie ma żadnego powielania pomysłów wcześniej wykorzystywanych. Autor stworzył własny niezwykle bogaty świat. Akcja rozgrywa się w wielu miejscach jednocześnie, a z czasem poszczególne wątki zaczynają się ze sobą przeplatać. Występują tu zupełnie nowe rasy. Nie spotkamy elfów, strzyg czy innych trolli, za to są potężni Azathanai, Jaghuci i oczywiscie Tiste.
Tak jak w Pieśni Lodu i Ognia autorstwa Martina występuje tu kilku głównych bohaterów, a każdy z nich knuje własną intrygę.

Czytając najbardziej fascynowało mnie morze Vitr oraz T'riss. Mam nadzieje, że jeszcze o niej usłyszymy.
Początek książki sprawiał mi problemy, gdzie mimo skupienia nie do końca wiedziałem o co chodzi, jednak z czasem poszczególne wątki zaczęły się wyjaśniać. Nie podobało mi się, że każdy bohater mówił jak filozof. Wykształceni bohaterowie mogli wyrażać się w ten sposób, ale zwykły żołnierz lub kowal to dla mnie przesada.

Książka godna polecenia wszystkim fanom fantastyki, zwłaszcza ze względu na swoją oryginalność. Osobiście nie mogę się doczekać kolejnych części.

Kuźnia Ciemności to moja pierwsza książka Stevena Eriksona i chyba dobrze bo opowiada czasy przed Malazańską Księgą Poległych. Pierwsza, ale zapewne nie ostatnia (wspomniana Malazańska Księga Poległych znajduje się w moich najbliższych planach, czekam również na dwie pozostałe części trylogii).

Fabuła aż ocieka oryginalnością. Nie ma żadnego powielania pomysłów wcześniej...