Świetna książka wybitnego polskiego historyka XVIII wieku. Napisana z niezwykłą pasją i zaangażowaniem (jak każda jego książka). Konopczyński przedstawia nam Fryderyka II jako głównego architekta I rozbioru Polski oraz osobę, która przez całe swoje panowanie zmierzała do jak największego zaszkodzenia sąsiadowi Prus. Konopoczyński nie ukrywa emocji w swojej książce, a także niechęci do jej głównego bohatera i ogólnie do Niemiec. Nie powinno to nas jednak dziwić bo książka była pisana w okresie II wojny światowej pod niemiecką okupacją, a sam autor był represjonowany przez Niemców. Nie jest to lektura bardzo lekka, ale na pewno warta uwagi. Konpoczyński przekazuje nam sporą porcję wiedzy, mającą oparcie w źródłach. Ponadto sam niesamowity styl pisania autora po tym jak się do niego przyzwyczaimy, jest zachętą do lektury.

Dla nie znających Konopczyńskiego, wrzucam tutaj na "zachętę" próbkę stylu w postaci końcówki pierwszego rozdziału książki: "Stary Fryderyk Wilhelm, póki żył, nie myślał ani przez chwilę o wojowaniu ze spadkobiercami Wielkiego Piotra. Jedyne zwycięstwo orężne odniósł na kilka tygodni przed zgonem - nad bezbronnymi mnichami w Paradyżu. O co wojował ? Rzecz prosta: o rekrutów. Werbownicy pruscy, wpadłszy w nocy do mieszkania klasztornego dzierżawcy Klinckiego, wywlekli go podwórze w ten sposób, że spętana wraz z nim przez pomyłkę żona przypłaciła to życiem. Oburzony tym opat Gorczyński upomniał się w Berlinie o wypuszczenie olbrzyma, a nie mogąc nie wskórać, zatrzymał jako zakładników dwóch mieszczan, przybyłych na targ z brandenburskiego miasta Sulechowa. Król pruski spróbował go wtedy nastraszyć postojem wojsk, ale wobec groźnej postawy mieszkańców Paradyża egzekutorzy uciekli. Wówczas, nad ranem 21 marca 1740 r. żołnierze pruscy w liczbie 400 z granatami i siekierami zaatakowali klasztor, pokłuli bagnetami cystersów, znieważyli hostię, zdewastowali gorzej niż po tatarsku mieszkania, kościół i gospodarstwo i z ogromnymi łupami wrócili do Sulechowa wołając: "Victoria ! Patrzcie co umieją Branderburczycy". Sprawa nabrała skandalicznego rozgłosu. Fryderyk Wilhelm zwalił winę na jednego z podwładnych i wywrócił nań stół, ale Polakom żadnego zadośćuczynienia nie dał. Ulżywszy sobie w ten sposób i poniekąd pomściwszy się za pamiętną sprawę toruńską, przybrał wobec zbliżającej się śmierci postawę przystojną, mężną, nawet majestatyczną. Żegnali go królewięta i dworacy ze wzruszeniem - i ulgą".

Świetna książka wybitnego polskiego historyka XVIII wieku. Napisana z niezwykłą pasją i zaangażowaniem (jak każda jego książka). Konopczyński przedstawia nam Fryderyka II jako głównego architekta I rozbioru Polski oraz osobę, która przez całe swoje panowanie zmierzała do jak największego zaszkodzenia sąsiadowi Prus. Konopoczyński nie ukrywa emocji w swojej książce, a także...