Po dobrym pierwszym tomie i słabszym drugim, sięgnęłam po część trzecią serii o duecie Bodenstein- Kirchhoff i tym razem jestem usatysfakcjonowana.
Sprawa od początku nie wydaje się łatwa, a prowadzenie śledztwa przez sam fakt, że zamieszani są w nią persony arystokratycznego pochodzenia, do tego często gęsto z pierwszych stron gazet, to droga przez mękę.
A kiedy jeszcze na jaw wychodzą bardzo wstydliwe fakty z przeszłości lokalnych prominentów, wzmagają się polityczne naciski, prawnicy wytaczają swoje działa, a kolejne osoby rozstają się z życiem w bardzo nieprzyjemnych okolicznościach, to już w ogóle ocieramy się o istny Armagedon.
I choć policja raczej nie jest w swojej najwyższej formie, a trup ściele się gęsto, to w końcu dochodzimy do sedna sprawy i wszystko trafia na swoje miejsce.

Przyznaję, że spodobała mi się historia stworzona przez panią Neuhause, zakorzenienie intrygi w czasie drugiej wojny światowej i na „ziemiach utraconych”, czyli w dawnych Prusach Wschodnich. A najbardziej cenię sobie przedstawienie wydarzeń sprzed teraz już ponad siedemdziesięciu lat nie z perspektywy narodu, ale człowieka. Człowieka, który niezależnie od pochodzenia i miejsca urodzenia, jest dobry, albo zły. Kocha, albo nienawidzi. Przebacza, albo się mści… A które uczucie przeważy i zdeterminuje nasze życie, zależy tylko od nas samych.
Zakończenie trochę melodramatyczne, ale zgodne z moją ulubioną zasadą dotyczącą kryminałów: „była zbrodnia, to i kara musi być” więc się nie czepiam zanadto. :)
Polecam.

Po dobrym pierwszym tomie i słabszym drugim, sięgnęłam po część trzecią serii o duecie Bodenstein- Kirchhoff i tym razem jestem usatysfakcjonowana.
Sprawa od początku nie wydaje się łatwa, a prowadzenie śledztwa przez sam fakt, że zamieszani są w nią persony arystokratycznego pochodzenia, do tego często gęsto z pierwszych stron gazet, to droga przez mękę.
A kiedy jeszcze na...