Z początku zapowiadająca się na najgorszą książkę Cobena, ostatecznie zarobiła sobie tylko miano najgorszej części myronowego cyklu. Znowu największą winą obarczę zbyt rzadkie pojawianie się best friendsów głównego bohatera (co prawda Win robi typowe, lockwoodowe, kapitalne wejście w połowie książki i zdecydowanie ratuje ją przed upadkiem), a i sam Bolitar jakby nie jest sobą - tylko przy Winie rzuca sucharami na prawo i lewo, nie pije przesadzonych ilości yoo-hoo (!!), nie wpada w oko co drugiej pannie z Nowego Jorku. Intryga nie wciąga, miałem konkretnie gdzieś co, kto i dlaczego. Tropy też podrzucane niechętnie przez Harlana, wszystko było jakieś takie nijakie... Na szczęście w pewnym momencie każdy aspekt robi kolejny stuosiemdziesięciowy obrót (a to za sprawą -dzięki bogu! - usunięciu z pierwszego planu jednego z bohaterów) i powieść wraca na właściwe tory. Znów czyta się świetnie, znów przewraca się niecierpliwie strony, znów jest myronowo. I właśnie za to szóstka, bo mogło być o niebo lepiej, a jest tylko dobrze.

Z początku zapowiadająca się na najgorszą książkę Cobena, ostatecznie zarobiła sobie tylko miano najgorszej części myronowego cyklu. Znowu największą winą obarczę zbyt rzadkie pojawianie się best friendsów głównego bohatera (co prawda Win robi typowe, lockwoodowe, kapitalne wejście w połowie książki i zdecydowanie ratuje ją przed upadkiem), a i sam Bolitar jakby nie jest...