Bardzo mnie ta powieść rozczarowała. Spodziewałam się pięknej i wzruszającej opowieści o wojnie i miłości, a dostałam banalną i pretensjonalną historyjkę, której bohaterka przede wszystkim zastanawia się, czy bardziej kocha brata przyjaciółki czy przyjaciela kuzyna... Poza tym opatruje rannych, a czyni to aż do znudzenia. Powtarzalność myśli i sytuacji jest naprawdę irytująca.

Akcję nieco ożywia w pewnym momencie wątek sensacyjny, ale on również ostatecznie okazuje się płytki i ma się nijak do całej historii. Zupełnie nie rozumiem, po co w ogóle został wprowadzony.

Jedynym plusem jest realistyczne pokazanie stylu życia arystokracji, wciąż spętanej konwenansami rodem w epoki wiktoriańskiej, czego przykładem może być wola zawarta w testamencie ojca tytułowej bohaterki czy stosunek jej wuja do pracy pielęgniarki.
Od schematycznego myślenia nie potrafi uwolnić się sama Elspeth, która na okładce przestawiona jest szumnie jako ta, która sprzeciwiła się zasadom i rzuciła wyzwanie wojnie. "Wielka buntowniczka" myje i opatruje nieraz półnagich czy nagich żołnierzy, ale nie wyobraża sobie spędzenia nocy w jednym domu z ciężko rannym ukochanym, nawet gdyby mieli spać na różnych piętrach...
Ten brak konsekwencji w kreacji bohaterki to także minus, który drażnił mnie podczas lektury.

Bardzo mnie ta powieść rozczarowała. Spodziewałam się pięknej i wzruszającej opowieści o wojnie i miłości, a dostałam banalną i pretensjonalną historyjkę, której bohaterka przede wszystkim zastanawia się, czy bardziej kocha brata przyjaciółki czy przyjaciela kuzyna... Poza tym opatruje rannych, a czyni to aż do znudzenia. Powtarzalność myśli i sytuacji jest naprawdę...