Książka dobra. Buchheim doskonale opisuje rozpad armii niemieckiej pod koniec II wojny. Czyta się dobrze. Może czasami się dłuży. Tak jak i w innych książkach tego autora można doszukać się ukończenia przez niego niemieckiego odpowiednika ASP. Świadczą o tym opisy. Ma to swój urok. W jego powieści Okręt można zaobserwować to samo. Przeczytać warto. Może czasami być niesmaczna w odbiorze.

Książka dobra. Buchheim doskonale opisuje rozpad armii niemieckiej pod koniec II wojny. Czyta się dobrze. Może czasami się dłuży. Tak jak i w innych książkach tego autora można doszukać się ukończenia przez niego niemieckiego odpowiednika ASP. Świadczą o tym opisy. Ma to swój urok. W jego powieści Okręt można zaobserwować to samo. Przeczytać warto. Może czasami być...

Przeczytać i zapomnieć. Nic ciekawego. Chyba, że ktoś chce poznać różne kolory nieba i chmur we Francji. Poza tym autor ma jakieś "upodobanie" do opisywania oddawania moczu...

Przeczytać i zapomnieć. Nic ciekawego. Chyba, że ktoś chce poznać różne kolory nieba i chmur we Francji. Poza tym autor ma jakieś "upodobanie" do opisywania oddawania moczu...

Ksiazka na czasie gdyz porusza to co najgorsze w zyciu czyli wojne. Sa tacy ze zabijanie jest dla nich pestka bo maja je we krwi, ale sa i tacy ktorym po zabijaniu nawet w swojej obronie siada psychika . I o tym wlasnie jest ksiazka ktora ma dosc trudne momenty,

Ksiazka na czasie gdyz porusza to co najgorsze w zyciu czyli wojne. Sa tacy ze zabijanie jest dla nich pestka bo maja je we krwi, ale sa i tacy ktorym po zabijaniu nawet w swojej obronie siada psychika . I o tym wlasnie jest ksiazka ktora ma dosc trudne momenty,

Jak dla mnie bardzo nierówna książka. Czasem akcja jest wartka, że aż nie można się od niej oderwać, ale czasem... W pewnym momencie myślałem, że czytam cały czas te same trzy strony, a okazało się, że przeleciało tak stron 40. Opisy przyrody, krzaczków, drzewek, domków, rowów, liści, kolein... - to mnie zniechęcało.

Jak dla mnie bardzo nierówna książka. Czasem akcja jest wartka, że aż nie można się od niej oderwać, ale czasem... W pewnym momencie myślałem, że czytam cały czas te same trzy strony, a okazało się, że przeleciało tak stron 40. Opisy przyrody, krzaczków, drzewek, domków, rowów, liści, kolein... - to mnie zniechęcało.