W 2012 roku Wydawnictwo Literackie opublikowało Limonowa, a potem na fali jego popularności sięgnęło po wydane przed blisko trzydziestoma laty Wąsy. Okazało się, że tak długie leżakowanie nie zaszkodziło debiutanckiej powieści Emmanuela Carrère'a, która ciągle może uchodzić za perełkę wśród tych wszystkich książek tłoczących się w zapowiedziach wydawniczych.

Zdaje się, że już zarys fabuły naprowadza na dobry trop, ale absolutnie nie daje jeszcze powodu, by podejrzewać, co się stanie z czytelnikiem podczas lektury. Zobaczcie sami: pewnego dnia paryski architekt o imieniu Marc spontanicznie postanawia zgolić wąsy. Cieszy się na myśl, jakiego psikusa sprawi tym żonie. Ta jednak wcale nie wygląda na zaskoczoną, więc Marc podejrzewa, że dowcipna Agnes podjęła grę i dla żartu udaje, że nie zauważyła zmiany. Brzmi ciekawie? Jeszcze nie? Bo nie wiecie, że sprawy szybko przybierają niespodziewany obrót i zamiast świetnego dowcipu w życiu Marca pojawia się raczej czarny humor i morze groteski.

Jak to się dzieje, że zabawna opowiastka już po kilku stronach okazuje się zgrabnym thrillerem psychologicznym? Kiedy sytuacja staje się absurdalna, a główny bohater nie wie, co jest prawdą, a co złudzeniem, zaczyna wiać grozą. Ale najciekawsze jest to, że autor tak umiejętnie roztacza atmosferę szaleństwa, że sam czytelnik traci pewność, co do prawdziwego przebiegu zdarzeń. A kiedy spirala podejrzeń i oskarżeń nakręca się coraz szybciej, napięcie rośnie i pozostaje tylko obserwować z przerażeniem, jakie zmiany zachodzą w głównych bohaterach.

Na koniec zostajemy z co najmniej kilkoma możliwymi interpretacjami i cudownymi oparami absurdu. To się nazywa literatura francuska w najlepszym wydaniu. Książka Carrère'a jest jednak króciutka, więc łatwo o niedosyt, a już na pewno apetyt na podobne lektury zostanie zaostrzony. W tej sytuacji niejednemu przyjdzie do głowy, żeby odnowić znajomość na przykład z Rolandem Toporem.

Jeśli jednak komuś wystarczy znajomość z samym autorem Wąsów, można ją pogłębić oglądając film, który na podstawie tej powieści sam nakręcił. To doskonała okazja, by porównać jak jedna historia może być zrealizowana w zależności od środków, którymi dysponują różne dziedziny sztuki. A, kto wie, może film dorzuci jeszcze jakiś trop zmieniający wiodącą interpretację.

Nie wiem jeszcze, jakim jest reżyserem, ale pisarzem Carrère jest genialnym.

ekruda.blogspot.com

W 2012 roku Wydawnictwo Literackie opublikowało Limonowa, a potem na fali jego popularności sięgnęło po wydane przed blisko trzydziestoma laty Wąsy. Okazało się, że tak długie leżakowanie nie zaszkodziło debiutanckiej powieści Emmanuela Carrère'a, która ciągle może uchodzić za perełkę wśród tych wszystkich książek tłoczących się w zapowiedziach wydawniczych.

Zdaje się, że...