Brak oceny, bo nie pamiętam o czym to było... znalazłam w historii wypożyczeń biblioteki

Brak oceny, bo nie pamiętam o czym to było... znalazłam w historii wypożyczeń biblioteki

To jedna z tych książek, które czyta się szybko i równie szybko zapomina. Mam trochę poczucie niewykorzystanego potencjału, czuję niedosyt, a moja pierwsza myśl po przeczytaniu ostatniej strony to: 'i to już? Czemu tak... Szkoda'. Za to autorowi nie można odmówić błyskotliwego i dość specyficznego humoru, którym mnie ujął, ponieważ wiele wypowiedzi głównej bohaterki było bardzo w moim stylu, dzięki czemu w jakimś stopniu łatwiej było mi zżyć się z nią. Przyjemnie spędzone kilka godzin, ale nie będę wracać do tej historii.

To jedna z tych książek, które czyta się szybko i równie szybko zapomina. Mam trochę poczucie niewykorzystanego potencjału, czuję niedosyt, a moja pierwsza myśl po przeczytaniu ostatniej strony to: 'i to już? Czemu tak... Szkoda'. Za to autorowi nie można odmówić błyskotliwego i dość specyficznego humoru, którym mnie ujął, ponieważ wiele wypowiedzi głównej bohaterki było...

Ot taka zwykła, przyjemna książka na wiosenne wieczory. O niespełnionej miłości, lekko wzruszająca, o samotności wśród ludzi i szukaniu swojego szczęścia.

Ot taka zwykła, przyjemna książka na wiosenne wieczory. O niespełnionej miłości, lekko wzruszająca, o samotności wśród ludzi i szukaniu swojego szczęścia.

"Zagubione szczęście" Toma Wintera to powieść o kobiecie, która nie jest szczęśliwa. To powieść o jej zmaganiach z mężem i jego chorobą oraz próbie nawiązania kontaktu z córką. Ale przede wszystkim to historia kilku jej listów i pewnego listonosza, który odlicza już dni do emerytury. Listy kobiety trafiają w ręce samotnego pracownika poczty. To początek zmian, których nie powinno się bać. Strach i chęć podporządkowania się innym to iluzja szczęścia. Kobieta to wie. Odchodzi. Listy żyją własnym życiem - odmieniając tych, którzy tej odmiany potrzebowali. Warto przeczytać. A być może napisać list i nie tylko do Świętego Mikołaja. Napisać o tym co boli i posłać ból w siną dal.

"Zagubione szczęście" Toma Wintera to powieść o kobiecie, która nie jest szczęśliwa. To powieść o jej zmaganiach z mężem i jego chorobą oraz próbie nawiązania kontaktu z córką. Ale przede wszystkim to historia kilku jej listów i pewnego listonosza, który odlicza już dni do emerytury. Listy kobiety trafiają w ręce samotnego pracownika poczty. To początek zmian, których nie...

Życie mamy tylko jedno. Powiecie, że to truizm, banał, slogan, ale ile jest w tym mądrości. To, jakie będzie nasze życie zależy tylko od nas i wara komu do tego, jak chcemy je przeżyć - szczęśliwie, poświęcając się czy pogrążając. Powiecie, że łatwo się mówi, gorzej to wszystko osiągnąć. Prawda ...

Carol, od blisko 18 lat mężatka i matka 17-letniej córki nie jest szczęśliwa w tym związku; nie kocha męża, nie potrafi znaleźć wspólnego języka z Sophie, która woli przebywać poza domem niż z własną rodziną. I kiedy wreszcie podejmuje decyzję o odejściu dowiaduje się, że jej mąż Bob ma raka. Znów znalazła się w szachu.
Przyjaciółka radzi jej, aby swoje emocje i frustracje przelewała na papier, pisząc listy donikąd. Tak się dzieje; Carol jednak wysyła swoje listy bez adresu, oznaczając je jedynie buźką. Trafiają one do niszczenia w dziale poczty, gdzie pracuje, odchodzący niebawem na emeryturę, Albert. Wbrew przepisom mężczyzna zaczyna czytać te listy; między nim a Carol wywiązuje się nieokreślona więź, bliskość. Albert od 40 lat jest wdowcem, żyje samotnie z ukochaną kotką Glorią. Od teraz wszystko ma się zmienić, a on widzi jakiś cel w życiu. Listy Carol dały mu nadzieję, nadały jakiś sens.

Książka pełna optymizmu, nadziei i wiary, uzmysławiająca że nasze szczęście i potrzeby nie mogą pozostawać w cieniu potrzeb innych, nawet tych najbliższych. O radość i prawdziwe szczęście musimy walczyć, podejmując często niezrozumiałe dla innych decyzje, raniąc ich. Lojalność czy odpowiedzialność nie mogą wstrzymywać nas w walce o siebie, o codzienny uśmiech, miłość, bliskość kochanej osoby,

Życie mamy tylko jedno. Powiecie, że to truizm, banał, slogan, ale ile jest w tym mądrości. To, jakie będzie nasze życie zależy tylko od nas i wara komu do tego, jak chcemy je przeżyć - szczęśliwie, poświęcając się czy pogrążając. Powiecie, że łatwo się mówi, gorzej to wszystko osiągnąć. Prawda ...

Carol, od blisko 18 lat mężatka i matka 17-letniej córki nie jest...

hmmm...zaskakująca
czytam i..wiem ze tak bedzie a tu...nieee to neiksiazka konczaca sie happyendem aczkolwiek konczy sie happy endem...
zapraszam do czytania jest fajna:)

hmmm...zaskakująca
czytam i..wiem ze tak bedzie a tu...nieee to neiksiazka konczaca sie happyendem aczkolwiek konczy sie happy endem...
zapraszam do czytania jest fajna:)

„Zagubione szczęście“ Toma Wintera to historia dwojga ludzi, zagubionych i nieszczęśliwych, których ścieżki zaskakująco się przecinają i którzy są dla siebie pomocą nawet o tym nie wiedząc. Carol jest nieszczęśliwa w małżeństwie, nie rozumie totalnie genialnej nastoletniej córki, wciąż tęskni za swoim kochankiem z młodości i zastanawia się jak życie by się ułożyło gdyby…
Albert to owdowiały pracownik poczty, tuż przed emeryturą, który za zadanie ma sortowanie listów „śmieci“ czyli listów donikąd. A takie listy do życia / Boga / wszechświata pisze Carol. Dziwnym trafem Albert otwiera jej pierwszy list, a potem każdy kolejny i tak oto wkracza w jej życie, choć ona nawet o tym nie wie.
Przyznam, że styl trochę mnie męczył, ale nie poddawałam się, skrycie kibicując Carol i dotrwałam do końca książki i cóż, zakończenie mnie zaskoczyło – pozytywnie. To pozytywna opowieść, o niezrozumieniu, o słuchaniu i otwarciu się na siebie. O życiu. Zwyczajnie. Czy warto? Warto. Polecam.

zapraszam na http://babski-magiel.pl/mybookcase/

„Zagubione szczęście“ Toma Wintera to historia dwojga ludzi, zagubionych i nieszczęśliwych, których ścieżki zaskakująco się przecinają i którzy są dla siebie pomocą nawet o tym nie wiedząc. Carol jest nieszczęśliwa w małżeństwie, nie rozumie totalnie genialnej nastoletniej córki, wciąż tęskni za swoim kochankiem z młodości i zastanawia się jak życie by się ułożyło...

Długo zastanawiałam się co napisać o tej książce. Doszedł do mnie jednak fakt, że o to właściwie chodziło. Żebym zastanawiała się i myślała, analizowała tę książkę.
Muszę przyznać, że zakup był słuszny; na pewno do niej wrócę.

Długo zastanawiałam się co napisać o tej książce. Doszedł do mnie jednak fakt, że o to właściwie chodziło. Żebym zastanawiała się i myślała, analizowała tę książkę.
Muszę przyznać, że zakup był słuszny; na pewno do niej wrócę.

"Jeśli całe życie starasz się zadowolić innych, skończysz, zawodząc wszystkich, łącznie z samym sobą..."
Dobre czytadło z przesłaniem. Carol, sfrustrowana kobieta przed 40tką ma tak dość swojego życia, małżeństwa, że postanawia odejść od męża. Jednak okazuje się to niemożliwe. W momencie gdy Carol podejmuje decyzje o rozstaniu i poinformowaniu o tym męża okazuje się, że jej mąż - Bob jest chory na raka. Kobieta, by dać ujście swoim emocjom, rozczarowaniu i frustracji zaczyna pisać listy. Listy bez adresu.
Tematyka może banalna, ale książkę bardzo dobrze się czyta. Jest w niej jakis niepokój, doskonale uchwycony. Jak na debiut literacki to bardzo dobra książka.

"Jeśli całe życie starasz się zadowolić innych, skończysz, zawodząc wszystkich, łącznie z samym sobą..."
Dobre czytadło z przesłaniem. Carol, sfrustrowana kobieta przed 40tką ma tak dość swojego życia, małżeństwa, że postanawia odejść od męża. Jednak okazuje się to niemożliwe. W momencie gdy Carol podejmuje decyzje o rozstaniu i poinformowaniu o tym męża okazuje się, że jej...

Piękna, poruszająca, skłaniająca do refleksji książka. Bardzo prosta w przekazie, aczkolwiek ukrywająca w sobie coś, co sprawia, że pochłania się ją jednym tchem. polecam:)

Piękna, poruszająca, skłaniająca do refleksji książka. Bardzo prosta w przekazie, aczkolwiek ukrywająca w sobie coś, co sprawia, że pochłania się ją jednym tchem. polecam:)