Po książkę sięgnęłam po tym, jak Hossini totalnie uwiódł mnie swoim "Chłopcem z latawcem". I było to dla mnie uwiedzenie na poziomie "Stu lat samotności" czy "Morfiny" - po prostu zupełnie przepadłam w jego świecie.
"I góry odpowiedziały echem" z początku też mnie zassała - legenda, opowiadana przez ojca pod rozgwieżdżonym niebiem, która potem okazuję się tylko złowróżbną zapowiedzią przyszłych wydarzeń, wciąga i od razu umiejscawia nas w tej lokalnej kulturze. Od razu uzmysławia nam, że nie jesteśmy u siebie. Jest też zapowiedzią wspaniałej opowieści.
Możliwe, że powieści tej nie można nic zarzucić. Możliwe, że jest napisana tak samo dobrze jak pierwsza powieść autora. Nie wykluczam takiej możliwości. Nie ma też tutaj "hollywoodzkiego happy-endu", jak autor sam określa zakończenie pierwszej swojej książki, co teoretycznie może powinno przemawiać nawet na jej korzyść.
Niestety ja się rozczarowałam, i to rozczarowałam bardzo. Dlaczego? Bo to wszystko już była. Nagle znalazłam się w tym samym Afganistanie, w tym samym Kabulu, w tej samej willi z ogrodem. Relacje międzyludzkie, problemy, przeżycia - to wszystko już było. Było niemal dokładnie tak samo. Ostało się nawet symboliczne drzewo i wierny sługa, który jest kimś więcej, niż tylko sługom. Ostało się życie w kłamstwie i zaprzeczeniu. Ostała się nawet przyjaźń dwóch chłopców z najodleglejszych warstw społecznych.
Książkę czytało mi się dziwnie, bo z jednej strony - fabuła jest jednak inna, ale z drugiej - to przecież ta sama książka. To książka o próbach naprawienia przeszłości, o niemożliwych powrotach.
Niestety nawet mnogość narratorów i nowa fabuła nie wystarczyły, żeby przekonać mnie, że mam do czynienia z czymś nowym. Trochę chyba muszę odpocząć, nim sięgnę po jego drugą powieść, w obawie przed zupełnym rozczarowaniem.

Po książkę sięgnęłam po tym, jak Hossini totalnie uwiódł mnie swoim "Chłopcem z latawcem". I było to dla mnie uwiedzenie na poziomie "Stu lat samotności" czy "Morfiny" - po prostu zupełnie przepadłam w jego świecie.
"I góry odpowiedziały echem" z początku też mnie zassała - legenda, opowiadana przez ojca pod rozgwieżdżonym niebiem, która potem okazuję się tylko złowróżbną...