Tydzień temu przyznano poetycką Nagrodę im.Wisławy Szymborskiej dwóm poetom,Jackowi Podsiadle i Romanowi Honetowi.Podczas wręczania nagrody pani Teresa Walas wspomniała recenzję "Ptaki Polski" z "Lektur nadobowiązkowych" i była to dla niej wspaniała poezja prozą.Lubię tę książkę i dosyć często do niej zaglądam.Przeczytałem recenzję,którą przywołała pani Walas,ale dłużej zatrzymałem się nad inną,która przywołała wspomnienia z dzieciństwa.Pani Wisława opowiada jak ogromnie wzruszyła ją powieść gotycka "Italczyk albo konfesjonał czarnych pokutników".W dzieciństwie czytała podobną i wspomina to tak: "Pamiętam dziś jeszcze rozpacz,z jaką liczyłam ubywające kartki.Wreszcie przyszła ta okrutna chwila,gdy przeczytałam słowo "koniec".Pod tym słowem ziała pustka,którą za wszelką cenę chciałam czymś zapełnić.No cóż,postanowiłam wtedy napisać własną powieść".Po kilkunastu zdaniach powieść się nagle urwała.Po tylu latach pani Wisław z żalem pisze tak: "No i już nigdy się nie dowiem,co miało być dalej".W dzieciństwie,też z podobnych powodów zapełniłem dwie strony zeszytu w kratkę powieścią z "Dzikiego Zachodu".Nawet kilka razy czytałem ją młodszym siostrom,słuchały z wypiekami na twarzy.Teraz za panią Wisławą mogę powiedzieć,że nigdy nie dowiem się co miało być dalej...(Przymierzam się do zakupu "Wszystkich lektur nadobowiązkowych",które właśnie wyszły w "Znaku".)

Tydzień temu przyznano poetycką Nagrodę im.Wisławy Szymborskiej dwóm poetom,Jackowi Podsiadle i Romanowi Honetowi.Podczas wręczania nagrody pani Teresa Walas wspomniała recenzję "Ptaki Polski" z "Lektur nadobowiązkowych" i była to dla niej wspaniała poezja prozą.Lubię tę książkę i dosyć często do niej zaglądam.Przeczytałem recenzję,którą przywołała pani Walas,ale dłużej...