Książka zaczyna się od krótkiej notki o historii Australii, przydatnymi informacjami oraz interesującymi ciekawostkami, którymi można zabłysnąć w towarzystwie. Możemy też przeczytać krótki tekst o sytuacji Australijek. Jednak po niespełna czterdziestu stronach rozpoczynamy rozdział o "bohaterce", który okazuje kończyć się dopiero wraz z całą książką...
Czy historia ta jest interesująca jest kwestią subiektywną, jednak patrząc obiektywnie sam styl i język, jest ona moim zdaniem po prostu nudna. Czytamy o tym, jak Martyna myszkowała po jej domu i uprawiała z nią poranny jogging, oglądała album ze zdjęciami i rozmawiała z dziećmi. Książka o Australii zamienia się w książkę o 40. letniej mistrzyni base jumpingu, jednego z najbardziej niebezpiecznych sportów. Czułam się tym faktem mocno zawiedziona, nastawiałam się bowiem na pozycję podróżniczą. Może nie do końca typową, po części sfabularyzowaną, ale jednak o jasno określonej tematyce. W zamian dostałam mało interesującą opowieść o kobiecie uprawiającej sporty ekstremalne. Dodatkowo wszystko to okraszone opowieściami jej dzieci i zdjęciami niczym z rodzinnego albumu, których jest znacznie więcej, niż przepięknych krajobrazów Australii.

Książka zaczyna się od krótkiej notki o historii Australii, przydatnymi informacjami oraz interesującymi ciekawostkami, którymi można zabłysnąć w towarzystwie. Możemy też przeczytać krótki tekst o sytuacji Australijek. Jednak po niespełna czterdziestu stronach rozpoczynamy rozdział o "bohaterce", który okazuje kończyć się dopiero wraz z całą książką...
Czy historia ta jest...