Książka co prawda w rękach z przypadku, ale praktycznie połknięta w kilka godzin. Lekka i zabawna z zabarwieniem czyli taka w sam raz by zaszyć się z nią w fotelu. Bohaterowie przynajmniej Ci główni bardzo dobrze nakreśleni. Miranda niby trzpiotka a jednak widać że szare komórki ma nie od parady /w ogóle konfrontacja z ochmistrzynią czy z Lucienem jest po prostu boska/ Skorpion - rany Skorpion uwielbiam Cię i ja! ech co by dużo nie mówić niektóre sytuacje i dialogi między bohaterami są miodne do kwadratu. Jeśli chodzi o drugą parę buuu mocno naciągane i cytując zdanie z książki zupełnie jakby dłubało się w chorym zębie, aby sprawdzić czy ciągle boli bo momentami bolało i to bardzo, nie można mieć jednak wszystkiego. Ogólnie ocena wysoka.

Mój ulubiony fragment
Miranda zanurzyła się w gorącej wodzie i z zamkniętymi oczami odetchnęła głęboko, delektując się wonią płatków róż, które dosypała do kąpieli. Zamierzała jutro kontynuować zwiedzanie okolic i tym razem skupić się na ogrodzie za budynkiem. Nastała wiosna wszędzie kwitły żonkile, a z wilgotnej ziemi lada moment powinny się wyłonić młode pędy róż. Nie mogła się doczekać.
Zamknęła oczy i zagłębiła się po szyję. Gdyby bardzo się postarała, może udałoby się jej zapomnieć, że Lucien wrócił. /.../
Nagle w oddali usłyszała jego ryk. A zatem nareszcie ujrzał swoje pokoje!

Bez kitu uwielbiam tę bohaterkę!!!

Książka co prawda w rękach z przypadku, ale praktycznie połknięta w kilka godzin. Lekka i zabawna z zabarwieniem czyli taka w sam raz by zaszyć się z nią w fotelu. Bohaterowie przynajmniej Ci główni bardzo dobrze nakreśleni. Miranda niby trzpiotka a jednak widać że szare komórki ma nie od parady /w ogóle konfrontacja z ochmistrzynią czy z Lucienem jest po prostu boska/...