Krótka ale bardzo interesująca relacja uczestnika powstania warszawskiego. Dla mnie to był przerywnik ale bardzo dobrze się tego słuchało.

Krótka ale bardzo interesująca relacja uczestnika powstania warszawskiego. Dla mnie to był przerywnik ale bardzo dobrze się tego słuchało.

słów brakuje

słów brakuje

Po prostu świetne, ale jako rodowity warszawiak i fan PW mogę nie być obiektywny w tego typu przypadkach literackich

Po prostu świetne, ale jako rodowity warszawiak i fan PW mogę nie być obiektywny w tego typu przypadkach literackich

Słuchałam z zapartym tchem.
Wojna oczami siedemnastoletniego żołnierza 6. kompanii Wawer batalionu Kiliński. Powstanie Warszawskie - chylę czoła przed jego bohaterami (a ja czasem narzekam, że jest mi ciężko!),ale uważam, że było błędem. Przeżycia ludności cywilnej - porażające. Zbrodnie na miarę samego szatana. Zbrodnie - w ogromnym stopniu - nierozliczone!
Co się działo po wojnie z jednym z katów Powstania Heinzem Reineferthem? Warto poczytać...
A Wilhelm Koppe? Oto cytat ze Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego:
"W 1964 prokuratura w Bonn wszczęła przeciw niemu postępowanie, oskarżając m.in. o współudział w zamordowaniu 145.000 osób. W 1966 postępowanie zostało oddalone przez sąd krajowy w Bonn, z powodu złego stanu zdrowia oskarżonego."
Zmarł w 1975 w Bonn.
Nigdy nie poniósł odpowiedzialności za swoje zbrodnie.

Słuchałam z zapartym tchem.
Wojna oczami siedemnastoletniego żołnierza 6. kompanii Wawer batalionu Kiliński. Powstanie Warszawskie - chylę czoła przed jego bohaterami (a ja czasem narzekam, że jest mi ciężko!),ale uważam, że było błędem. Przeżycia ludności cywilnej - porażające. Zbrodnie na miarę samego szatana. Zbrodnie - w ogromnym stopniu - nierozliczone!
Co się działo...

To są wspomnienia, ale forma jest taka, że można je wziąć za krótkie opowiadania.
Wiedziałem, oczywiście, że walki w powstaniu toczyły się na bardzo małym obszarze miasta, ale tutaj - ponieważ autor podaje dokładne adresy miejsc postoju - bardzo mocno do mnie dotarło, że jeden oddział walczył praktycznie na obszarze kilku ulic. Większą część powstania spędzili na obszarze raptem 200 na 400 metrów.
Dotarło do mnie też, że moja babcia również spędziła czas powstania prawie w tym samym obszarze. Mieszkała może ze 200 metrów od "PAST-y" a w czasie powstania była na barykadzie gdzieś na Senatorskiej. Żałuję, że kiedy jeszcze żyła nie byłem na tyle zainteresowany, żeby ją o to wypytać. :(

Warto przeczytać. Te wspomnienia są dość podobne do wspomnień Florczaka - bardzo młody człowiek nie miał jakiegoś szerszego obrazu sytuacji i widzi sprawę "od dołu". Czasem faktycznie bardzo "od dołu" - z piwnicy, gdzie chroni się z cywilami psioczącymi na głupotę i nieodpowiedzialność powstańców. Ciekawe i dość smutne.

[Audiobook, czyta Sebastian Banaszczyk, ponad 5 godzin]

To są wspomnienia, ale forma jest taka, że można je wziąć za krótkie opowiadania.
Wiedziałem, oczywiście, że walki w powstaniu toczyły się na bardzo małym obszarze miasta, ale tutaj - ponieważ autor podaje dokładne adresy miejsc postoju - bardzo mocno do mnie dotarło, że jeden oddział walczył praktycznie na obszarze kilku ulic. Większą część powstania spędzili na obszarze...