- Czemu to robisz? - Chodzi ci o to, że jem z tobą kolację? - Nie, pracujesz w żandarmerii.Mógłbyś służyć wszędzie, w siłach specjalnych, wywiadzie, lotnictwie, wojskach pancernych. Wszędzie gdzie byś zapragnął. - Ty także. - Wiem. I wiem, czemu ja to robię. Chcę usłyszeć, jakie są twoje motywy. - Bo zawsze chciałem być policjantem, ale od urodzenia było mi przeznaczone wojsko. Historia rodziny, zero wyboru. Więc zostałem gliniarzem w wojsku. - To nie jest odpowiedź. Czemu w ogóle chciałeś zostać policjantem? - Taki już jestem. Policjanci prostują różne sprawy. - Jakie sprawy? - Opiekują się ludźmi. Pilnują by maluczkim nie stała się krzywda. - O nich ci właśnie chodzi, o maluczkich? - Nie. Nie do końca. Tak naprawdę nie obchodzą mnie maluczcy. Po prostu nienawidzę ważniaków. Nie znoszę ważnych, pewnych siebie bogaczy, którzy sądzą, że wszystko im się upiecze. - A zatem osiągasz słuszne cele z niesłusznych pobudek? - Ale staram się robić, co trzeba. Myślę, że motywy nie mają znaczenia. Chcę po prostu, by wszystko było zrobione jak należy. - Ja też staram się robić to, co najlepsze, choć wszyscy nas nienawidzą, nikt nam nie pomaga i nikt nie dziękuje. Myślę, że robienie tego, co należy, samo w sobie stanowi nagrodę. Chyba tak jest, prawda?

- Czemu to robisz? - Chodzi ci o to, że jem z tobą kolację? - Nie, pracujesz w żandarmerii.Mógłbyś służyć wszędzie, w siłach specjalnych, wy...

Przypomniało to ulotne wspomnienie, jedno z tych, które im bardziej staramy się przywołać, tym bardziej umykają.

Przypomniało to ulotne wspomnienie, jedno z tych, które im bardziej staramy się przywołać, tym bardziej umykają.

Zostań przy życiu i zobacz, co przyniesie następna minuta.

Zostań przy życiu i zobacz, co przyniesie następna minuta.