Nie legendarna i nie kultowa moim zdaniem jest ta książka, choć tak właśnie zaczyna się zajawka opisująca krótko jej treść. Trzydzieści, czterdzieści lat temu, kultowe były książki Lema, Zajdla, Wiśniewskiego-Snerga, ale raczej nie to. Nie przypominam sobie zachwytów w miesięczniku Fantastyka, ani polowań w antykwariatach, czy na konwentach. Książka jest dobra, ma duże walory edukacyjne szczególnie w dziedzinie geologii czy antropologii, ma też duże walory sentymentalne zwłaszcza dla starszych czytelników, ale niestety autorowi zabrakło futurologicznej wyobraźni i technika połowy XXI wieku poza samym wehikułem czasu nie broni się dzisiaj. Pojazdem kieruje się kręcąc jakimiś kółkami i przestawiając "wajchy", filmy kręci się na taśmie, tak jakby reszta techniki stanęła w miejscu. Doceniam zebraną przez autora wiedzę naukową, ale 80% dwutomowej książki, to opisy warstw geologicznych, zmian klimatu czy układu kości czaszki tego czy innego przodka obecnego człowieka.
Przemieszczają się w czasie, oglądają, czasami kogoś spotkają, raz jest więcej akcji gdy trafiają na Tyranozaura. Dopiero pod koniec pojawia się więcej ożywienia gdy w drodze powrotnej bohaterowie trafiają do starożytnego Rzymu. Nie twierdzę że książka jest zła. Nie, jest dobra. I tyle. Dobra jako edukacja w określonej dziedzinie, dobra bo przenosi mnie do czasów gdy czytałem ją pierwszy raz. Ale nie legendarna i nie kultowa.

Nie legendarna i nie kultowa moim zdaniem jest ta książka, choć tak właśnie zaczyna się zajawka opisująca krótko jej treść. Trzydzieści, czterdzieści lat temu, kultowe były książki Lema, Zajdla, Wiśniewskiego-Snerga, ale raczej nie to. Nie przypominam sobie zachwytów w miesięczniku Fantastyka, ani polowań w antykwariatach, czy na konwentach. Książka jest dobra, ma duże...