Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię s-f, z fantasy tę, ktora pokazuje nasz świat i świat fantastyczny jako przenikające się nawzajem, opowieści niesamowite (nie mylić z horrorem, czyli jatkami w "fantastycznej", a czasem i turpistycznej formie). I lubię, horrible dictu, takich autorów, jak Czesław Chruszczewski i Bohdan Petecji (wyjąwszy ostatnią powieść). Dlaczego? Może na przykład dla mocno utopijnego sposobu myślenia, który jednak wyraźnie, chociaż w różny sposób, ma u tych pisarzy charakter konwencji. (Tak jak film "46-okunen no koi"). Co jednak z powieścią "Tylko cisza"? Od strony czysto literackiej piszą o tym inni. Jako zaś opowieść o ciszy (chociaż nie tylko o niej),ma w sobie coś, kto chyba nawet zanurzurzonemu po uszy w naszych ("wstaw odpowiednie przymiotniki") czasach zasmakować ciszy, dotknąć ciszy, dać się jej ogarnąć. I dlatego, chociaż książka może być odbierana jako monotonna, wręcz nudna - polecam.