"-Badania wykazują, że przytulanie może leczyć depresję, zmniejszać stres i stymulować układ odpornościowy organizmu - powiedział i rozłożył ręce. - Może więc uściskamy się grupowo?" - Łyżka

Cóż tu napisać.. aż dziwnie tak niską ocenę wystawiać Cobenowi, ale naprawdę ta trzytomowa młodzieżówka szału nie robi. Fakt stara się zachować jak najwięcej realizmu w fabule, ale mam wrażenie, że troszeczkę za dużo młodemu Bolitarowi uchodzi na sucho. Rzeczywistość nie wydaje się aż tak wyrozumiała jak to pokazują w filmach czy książkach. Jak już raz napaskudzisz sobie w kartotece, to łatka przyklejona do pleców towarzyszy ci przez całe życie. Ponad to "elementy przypominające" co zaszło we wcześniejszej części, a także zbyt duże podobieństwo Mickeya do Myrona nadal mi przeszkadza, choć zaczynam się już do tego przyzwyczajać.

Początek powieści mało dynamiczny, pierwsze jakieś 30% książki męczyłam przez trzy dni, aż w końcu przebiłam się i resztę doczytałam ja jednym wdechu. Ema i Łyżka nadal są dla mnie numerem jeden, a główny element fabuły bardzo mnie wzruszył, czego się tutaj absolutnie nie spodziewałam (mam na myśli co spotkało Łyżkę). Troszeczkę niezrozumiałe sa dla mnie uczucia głownego bohatera i decyzje jakie podejmuje - ale w końcu to tylko nastolatek, a ich to czasem naprawdę trudno zrozumieć, więc nie będe się czepiać. Ostatni tom przede mną - mam wrażenie, że już sam tytuł jest bezczelnym spoilerem... no ale zobaczymy.

"-Badania wykazują, że przytulanie może leczyć depresję, zmniejszać stres i stymulować układ odpornościowy organizmu - powiedział i rozłożył ręce. - Może więc uściskamy się grupowo?" - Łyżka

Cóż tu napisać.. aż dziwnie tak niską ocenę wystawiać Cobenowi, ale naprawdę ta trzytomowa młodzieżówka szału nie robi. Fakt stara się zachować jak najwięcej realizmu w fabule, ale mam...