„Gwiazdy jak pył” to nieudana próba literacka wspaniałego Isaaca Asimova. Powieść ta cierpi bowiem na trudne do wybaczenia dolegliwości – sztuczni bohaterowie, nienaturalne dialogi i wątki rozwiązywane nielogicznie. Wydaje mi się, że tylko prawdziwy fan Autora oraz literatury tego gatunku jest w stanie doczytać do końca tę książkę.
Cała intryga powieści opiera się na kosmicznej tyranii planety Tyrann wobec innych, słabszych planet. Władcy Tyrannu pragną stworzyć Imperium Galaktyczne i w dość okrutny sposób rozprawiają się ze wszystkimi przeciwnikami tego planu. Jednak mimo strachu przed najeźdźcą i narzuconego poddaństwa, gdzieś między gwiazdami rodzi się zarzewie buntu. Rebelianci choć uśpieni od wielu lat, ukryci od wzroku tyrańskich żołnierzy, mają swój wielki cel do osiągnięcia – wyzwolić się z panowania ciemiężców.
Głównym bohaterem książki jest Byron Farrill, piękny, młody i zdolny chłopak, który wbrew woli zostaje wciągnięty w te wojenne gry oraz dworskie intrygi wagi międzygalaktycznej. Ale Czytelnik nie musi się o niego martwić, bo z każdej opresji wychodzi cało. Jest on bowiem urodzony pod szczęśliwą gwiazdą, ma niebywały talent dedukcyjny i do tego jest całkiem zręczny w obsłudze wszelkich sprzętów technicznych, nawet takich, z którymi styka się po raz pierwszy.
Mimo słabej historii i bohaterów (na których Czytelnikowi nie zależy) warto dać szansę tej książce – otwiera ona bowiem trylogię o Imperium Galaktycznym. Być może cała historia potrzebuje czasu na rozkręcenie akcji.

„Gwiazdy jak pył” to nieudana próba literacka wspaniałego Isaaca Asimova. Powieść ta cierpi bowiem na trudne do wybaczenia dolegliwości – sztuczni bohaterowie, nienaturalne dialogi i wątki rozwiązywane nielogicznie. Wydaje mi się, że tylko prawdziwy fan Autora oraz literatury tego gatunku jest w stanie doczytać do końca tę książkę.
Cała intryga powieści opiera się na...