Potężne rozczarowanie z kilku powodów.

1. Bardzo lubię Aldousa Huxleya. Nowy wspaniały świat to książka wyjątkowa a Bramy Percepcji należą do tych lektur, które pokazują ci w ogóle jakiś nowy rodzaj rzeczywistośći, a przynajmniej obszar, kóry - jako człowiek, który kiedyś umrze - być może warto poznać, zanim się z tego świata odejdzie. Jakiś rodzaj wyjątkowego samopoznania

2. Właśnie dlatego oczekiwałem od Filozofii Wieczystej czegoś na kształt fundamentu, opisania jakiegoś pewnika, czegoś na kształt "myślę, więc jestem, a skoro tak, to...". I zawiodłem się sromotnie.

Czemu się zawiodłem? Otóż jest taka opowieść o Galtonie, który opisywał jak próbował zrozumieć, z jakiego powodu barbarzyńcy wierzą w swoich bożków. Zrobił więc eksperyment na samym sobie - postawił na kominku obrazek przedstawiający postać z jakiejś kreskówki i postanowił, ze przez miesiąc, dzień w dzień będzie się do tej postaci modlić, tak jakby ten obrazek miał niezwykłą moc nagradzania, karania, kierowania przyszłością i wywoływania cudów, czy dowolnych zmian w świecie, osobowości, spełniania życzeń itp. Galton opisywał, ze po pierwsze nie miał żadnego intelektualnego problemu ze zignorowaniem absurdalności swoich poczynań. Mógł się gorąco modlić bez jakichś przeszkód i z zaangażowaniem. Druga, moim zdaniem ciekawsza konsekwencja tego eksperymentu była taka, że, jak pisał Galton: "Po miesiącu, gdy eksperyment się zakończył i przestałem się modlić codziennie, doświadczyłem jakiegoś dziwnego poczucia winy,że nie oddaję czci bożkowi". Piękne!

Aldous Huxley przyjmuje na początku swojej książki za pewnik, że "Ty jesteś Tym" - cokolwiek to oznacza - dobiera odpowiednie teksty z różnych źródeł i obszarów kulturowych, aby dowieść, że różni ludzie mają takie doświadczenia. I konkluduje, że to jest ta oświecona, prawdziwa Rzeczywistość - a wiec Filozofia Wieczysta. Potem buduje na tej bazie różne inne wnioski i spekulacje.

Niestety za bardzo przypomina to mniej więcej takie rozumowanie: "Jednorożec jest nieparzystokopytny, ponieważ jego sylwetka jest tożsama z koniem. Musi więc posiadać sierść i być ssakiem. A skoro tak, to jest roślinożerny..." i tak dalej. Wszystkie kolejne wnioski mogą być jak najbardziej prawidłowe, inteligentne i twórcze, nie ma się do czego przyczepić, prócz tego, ze opisują rzeczywistość nieistniejącą.

Tak więc Filozofia Wieczysta skalana jest grzechem pierworodnym.

Drugi problem jest taki - tu użyję metafory samego Huxleya: "Gdy astronom patrzy w niebo, to jego światopogląd bardzo zależy od instrumentów, które posiada. Jeśli spogląda tylko swoimi oczami, to będize mieć inne wyobrażenie o Kosmoście niż gdy dysponuje teleskopem."

Słuszna racja! Światopogląd jest wtórny w stosunku do wiedzy. A niestety Aldous Huxley odwołuje się do wiedzy, która za jego czasów może i była nowoczesna. Ale dzisiaj już wiemy jak bardzo jest przestarzała. Wiele założeń na temat świata, funkcjonowania psychiki czy rzeczywistości jest po prostu błędna w świetle dzisiejszej wiedzy. Dlatego rozważania i docieranie do "fundamentów rzeczywistości", którą widzi się w sposób spaczony nie możę się udać.

Z powyższych powodów, książkę czyta się tak jak rozważanie na temat tego, czy "dusza ma kolor". Nużące, ponieważ jakakolwiek odpowiedź na to pytanie nie odnosi się do Prawdy. Jest tylko opisem jakiegoś światopoglądu.

Potężne rozczarowanie z kilku powodów.

1. Bardzo lubię Aldousa Huxleya. Nowy wspaniały świat to książka wyjątkowa a Bramy Percepcji należą do tych lektur, które pokazują ci w ogóle jakiś nowy rodzaj rzeczywistośći, a przynajmniej obszar, kóry - jako człowiek, który kiedyś umrze - być może warto poznać, zanim się z tego świata odejdzie. Jakiś rodzaj wyjątkowego...