Lidia Czukowska przedstawia nam sytuację w Rosji, zaczynając od roku 1933, a bardziej skupiając się na latach 1937-38 i wielkim terrorze stalinowskim. Opisuje życie codzienne mieszkańców miasta, ukazuje problem mieszkaniowy (dokwaterowanie obcych rodzin do domów burżuazyjnych) i bardzo realistycznie oddaje czasy nagłych i masowych aresztowań.

Główna bohaterka, Sofia Pietrowna Lipatowa, to prosta kobieta, która pracuje jako maszynistka i świetnie wywiązuje się ze swoich obowiązków. To właśnie m.in. do jej domu dokwaterowane są dwie inne rodziny, ale wraz ze swoim synem, Kolą, uważa, że to jest sprawiedliwe. Jak inni ludzie mogą mieszkać w piwnicach, skoro oni mają wielkie mieszkanie? Kola jest wzorowym uczniem, później studentem, a w końcu inżynierem, pracującym w Zakładzie Budowy Maszyn. Jest idealnym i czułym synem, wysoko wykształconym człowiekiem i uczciwym członkiem komsomołu. Gdy matka dowiaduje się o jego aresztowaniu całe życie przestaje mieć dla niej sens. Jak taki porządny obywatel może być oskarżany o udział w organizacjach terrorystycznych i sabotaż? Równie wielkim szokiem jest dla niej stopniowe zwalnianie i aresztowanie ludzi, z którymi pracowała w wydawnictwie. Wydawali się tacy dobrzy i oddani pracy i władzy radzieckiej - jak mogli dopuścić się zdrady?

Niewiarygodnie realistyczne i smutne fragmenty, dotyczące kilometrowych kolejek, nocnych zapisów do owych kolejek, koczowanie pod więzieniem i prokuraturą, aby dowiedzieć się co stało się z moim mężem/synem/ojcem, za co zostali skazani, na ile, gdzie zostaną zesłani? Okropny świat, w którym machina biurokratyczna nie pozwala na udzielenie więcej niż suchej informacji na temat czyjegoś zesłania, uwięzienia, cierpienia. Obraz załamanej i samotnej matki, która na wszelki wypadek robi zapasy, aby wysłać je swojemu biednemu i niesłusznie oskarżonemu synowi. Matka zaczyna tracić nadzieję, a powoli wraz z nią i rozum. Liczy, że jej syn już do niej jedzie, zaraz zostanie wolny, ale tak się nie stanie. Bardzo smutna historia, która pokazuje, że nikt nie mógł być pewny dnia dzisiejszego, a co dopiero jutra. Będąc wzorowym obywatelem można było zostać aresztowanym i skazanym nawet na 15 lat zesłania, bo ktoś na nas doniósł, napisał artykuł, albo po prostu nie podobało mu się, że stanęło się w czyjejś obronie. Sofii Pietrownie odradzano nawet wstawiania się za swoim synem, aby nie pogorszyć jego sytuacji i nie przypominać władzy o swojej osobie. Nawet ludzie na wysokich stanowiskach nie mogli być pewni swojej przyszłości. W jednym dniu siedzieli za eleganckim biurkiem i wskazywali palcem sabotażystów, a w drugim dniu sami zostali aresztowani, bo ktoś wynalazł na nich maleńki kruczek. Tragiczna rzeczywistość, którą warto znać. Nie trzeba było niczym zawinić, aby zostać na lata wywiezionym w inne miejsce lub umrzeć w trakcie tego zesłania. Warto zapoznać się z tą pozycją.

Lidia Czukowska przedstawia nam sytuację w Rosji, zaczynając od roku 1933, a bardziej skupiając się na latach 1937-38 i wielkim terrorze stalinowskim. Opisuje życie codzienne mieszkańców miasta, ukazuje problem mieszkaniowy (dokwaterowanie obcych rodzin do domów burżuazyjnych) i bardzo realistycznie oddaje czasy nagłych i masowych aresztowań.

Główna bohaterka, Sofia...