Drugi tom „Opowieści fantastycznych” Herberta G. Wellsa przypadł mi do gustu już od pierwszego opowiadania o Pyecrafcie. U autora bardzo zaciekawiło mnie bogactwo wyobraźni i pewna przenikliwość tez stawianych w związku z rozwojem cywilizacji i nauki. Książka powstawała pod koniec XIX wieku w związku z czym niektóre prognozy autora na temat przyszłości ludzkości nie sprawdziły się, mimo to opowiadania Wellsa czyta się z wielką przyjemnością nawet jako świadectwo dawnych wyobrażeń ludzi na temat ich własnej przyszłości.

Dla mnie najciekawsze w fantastyce naukowej Wellsa jest skupianie się nie na przewidywaniu, jak będzie wglądać przyszłość, ale na emocjach i myślach ludzi, których odkrycia i działania mogą wpłynąć na losy ludzkości. Wciąż aktualnie brzmią dylematy Flimera, konstruktora maszyny latającej, który boi się być tym, kto ją pierwszy przetestuje, czy dylematy Fotheringaya, który nagle odkrył, że ma moc czynienia cudów. Wells stawia pytania o odpowiedzialność naukowców za konsekwencje swoich odkryć. Zwraca też uwagę na cenę, jaką często zapłacić muszą ludzie ciekawi świata – cenę własnego życia („W głębinie”, „Zdobywcy przestworzy”). Aby poszerzać swoją wiedzę o świecie, odkrywać nowe lądy, zwierzęta, zjawiska, trzeba być odważnym i umieć podjąć ryzyko.

Kolejną zaletą zbioru opowiadań Wellsa jest różnorodność poruszanych tematów. Niektóre z nich już dzisiaj wydają się przynależeć bardziej do cudowności, baśniowości („Magiczny sklep”, „Kraina Ślepców”). Autor porusza na przykład zagadnienia pokonywania ograniczeń grawitacji (przez konstruowanie maszyn latających lub tajemnicze mikstury), badania obszarów Ziemi niepoznanych dotychczas zbyt dobrze, na przykład głębin oceanu, nowych technologii uzyskiwania diamentów, czy poszukiwania sposobów na przyspieszenie ludzkiego funkcjonowania (problem niewystarczającej ilości czasu do dyspozycji człowieka doskwierał już w XIX wieku).

Książka jest warta polecenia. Wells był jednym z pionierów gatunku science fiction, twórcą na pewno oryginalnym i niepowtarzalnym, którego nawet proste z pozoru opowiadania przy kolejnych lekturach zaskakują wielością nowych znaczeń.

Drugi tom „Opowieści fantastycznych” Herberta G. Wellsa przypadł mi do gustu już od pierwszego opowiadania o Pyecrafcie. U autora bardzo zaciekawiło mnie bogactwo wyobraźni i pewna przenikliwość tez stawianych w związku z rozwojem cywilizacji i nauki. Książka powstawała pod koniec XIX wieku w związku z czym niektóre prognozy autora na temat przyszłości ludzkości nie...