Nie wystawiam oceny, ponieważ ciężko jest obiektywnie ocenić wyznania człowieka oczekującego na karę śmierci. Właściwie określiłabym to zbiorem wszystkich zapisków Rudolfa Hossa wrzuconych w jedną książkę.
Połowę książki stanowi autobiografia komendanta i ta część była dla mnie najciekawsza.
Opowiada on dość ciekawie o swoim dzieciństwie, rodzinie, co pozwalało od razu zastanowić się nad jego późniejszym życiem, służbie dla SS oraz oczywiście zbrodniach, do których przyczynił się w Auschwitz. Jego praca w charakterze komendanta obozu koncentracyjnego wraz z wszystkimi niegodziwościami, jakich dopuszczano się wobec więźniów zajmuje najwięcej miejsca w jego autobiografii.
Dzięki temu, że Hoss często i szczegółowo opisuje uczucia, reakcje, zachowania nie tylko swoje, ale również współpracowników lub więźniów, można lepiej zrozumieć i zastanowić się nad okrucieństwami, które wyrządzane były jeńcom.

Co do drugiej połowy książki - są to, po pierwsze, mniej lub bardziej rozwinięte charakterystyki znaczących niemieckich oficerów, komendantów itp., z którymi Hoss miał do czynienia podczas swojej służby. Przeczytałam tylko wybrane opisy - przede wszystkim osób, które pojawiły się wcześniej w autobiografii i były ważnymi postaciami w życiu obozu bądź samego komendanta oraz tych, których kojarzyłam, jak np. Himmler. Po drugie znajdziemy tu również listy pożegnalne do żony i dzieci, regulamin obozu i parę innych notatek.

Książka jest godna polecenia, jeśli chcemy dowiedzieć się co przeżyli więźniowie obozu, szczególnie Żydzi, zrozumieć motywy postępowania SSmanów podczas II wojny światowej oraz - najważniejsze - jak się czuł u kresu żywota i jak tak naprawdę postrzegał swoje życie człowiek, który przyczynił się do jednej z największych zbrodni w dziejach ludzkości.

Nie wystawiam oceny, ponieważ ciężko jest obiektywnie ocenić wyznania człowieka oczekującego na karę śmierci. Właściwie określiłabym to zbiorem wszystkich zapisków Rudolfa Hossa wrzuconych w jedną książkę.
Połowę książki stanowi autobiografia komendanta i ta część była dla mnie najciekawsza.
Opowiada on dość ciekawie o swoim dzieciństwie, rodzinie, co pozwalało od razu...