Uryn pisze nie tylko o swoim podróżowaniu po osadach Mongołów, ale również o bogatej historii tego narodu, jego związkach z krajami ościennymi, jak i czasami, gdy Mongołowie podbijali świat Arabski. Ciekawie jest czytać taką publikację, gdzie autor odnosi się tak szeroko do zwiedzanego miejsca, nie skupiając się jedynie na tym co widzi tu i teraz, ale nadaje temu głębszy wymiar społeczny, obyczajowy i historyczny. To akurat nie jest pierwsza książka podróżnika, bo powraca niezmiennie od kilkunastu lat na stepy i wydaje kolejne publikacje chcąc ukazać piękno tego kraju, dziś chyba najpiękniejszych okolic niezniszczonych przemysłem, gdzie przez kilka miesięcy w roku jest czyste błękitne niebo.
Niewątpliwie przez treść przebija pasja autora. Zamiłowanie do podróży po tym szczególnym kraju, ale mało znanym dla nas, chyba że z niechlubnej przeszłości napadów ludu Chana na Ruś i Polskę.

Uważam, że ktoś, kogo interesują Chiny powinien zgłębić również wiedzę na temat Mongolii, bo to przecież kraje o przeplatających się losach, wspólnej historii, terytorium niezmieniającym się w czasach podbojów, migracji ludności. Również każdy pasjonata odkrywania miejsc nie z biurem podróży, ale kimś kto wie więcej i czuje sercem miejsce o którym opowiada.

Uryn pisze nie tylko o swoim podróżowaniu po osadach Mongołów, ale również o bogatej historii tego narodu, jego związkach z krajami ościennymi, jak i czasami, gdy Mongołowie podbijali świat Arabski. Ciekawie jest czytać taką publikację, gdzie autor odnosi się tak szeroko do zwiedzanego miejsca, nie skupiając się jedynie na tym co widzi tu i teraz, ale nadaje temu głębszy...