"Cienie w Mroku" Michelle Paver to książka bardzo niepozorna. Nie za długa, nie przyciągnęła wzroku ciekawą okładką, autorki nie kojarzę. I pewnie gdyby nie fakt, że jest to prezent zapewne przeszedłbym obok w jakiejś księgarni, i nawet nie popatrzył w jej stronę. A jednak, wyprawa na Arktykę wraz z Jackiem, głownym bohaterem książki była dla mnie przeżyciem.

ARKTYKA
Michelle Paver, jak wynika z notki na okładce, jest podróżniczką. I w "Cieniach Mroku" jest to widoczne na każdym kroku. Malownicze opisy niezbadanego Lądu, kolory, słońce (a potem jego brak), opisy przyrody, roślinności, zwierząt robią niesamowite wrażenie. I są tak sugestywne, że od samego czytania robiło się zimno. Czytało mi się je bardzo dobrze

LUDZIE
OK, Książka jest o samotnym bohaterze, który musi przetrwać noc poralną na Arktyce, więc bohaterów drugoplanowych nie ma wielu. W sumie, poza Gusem i Algie pełnią rolę raczej marginalną. A jednak autorce udało się w bardzo ciekawy i przekonywujący sposób przedstawić realcje między nimi. Budzą sympatię, lub antypatię czytelnika, mają swój charakter i są JACYŚ. Lubię takie kreacje bohaterów. Dodatkowo bardzo mi się podobało, jak autorka przedstawiła relacje Jacka z psem, który na długo stał się jego jedynym przyjacielem.

SAMOTNOŚĆ
No właśnie, jak już wspomniałem, głowny bohater szybko zostaje na Arktyce sam. Mała chatka, którą wybudowali, psiaki niedaleko, stacja radiowa, i wszechobecna ciemność nocy polarnej stają się jego światem. Michelle Paver na tym polu też błysnęła - mieszkam w bloku, obok, pode mną i nade mną śpią (bo zazwyczaj czytam w nocy) ludzie, a potrafiłem poczuć się sam pośrodku wielkiej nicości. Zupełnie jak Jack. Tutaj też pochwalę autorkę za przelanie na papier tego, co dzieje się w głowie głównego bohatera. I choć na pewno na podstawie tego żaden psychiatra nie napisze pracy doktorskiej, to próba odgadnięcia tego, co dzieje się w głowie człowieka, który od wielu dni nie widział słońca też jest bardzo interesująca.

STRACH
Najbardziej boimy się tego, czego nie widzimy. Od samego początku lektury dostajemy sygnały, że Gruhunken jest nawiedzone, i autorce do samego końca udaje się utrzymać klimat niepewności i zaszczucia. Brak tu popularnych "jump scare'ów", potworów wychodzących z szafy, i tym podobnych rzeczy. Jest za to coś.... jakiś ruch na skraju widoczności, który w sumie mógł się Jackowi wydawać", jakiś dźwięk, który w gruncie rzeczy może być tylko odgłosami wiatru..... i do mnie to dotarło. Niepokój towarzyszył mi przez całą lekturę "Cieni w Mroku", a były momenty, kiedy można było wręcz spanikować. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że do samego końca nie mamy pewności, czy coś się rzeczywiście dzieje w Gruhunken, czy to tylko wytwór, skołowanego ciemnością i oderwaniem umysłu Jacka.

"Cienie w Mroku" to książka, którą z czystym sumieniem polecam każdemu, kto lubi horrory. Ma w sobie wszystko to, co książka mieć powinna. I gdyby tylko zakończenie nie było aż tak chaotyczne.....

"Cienie w Mroku" Michelle Paver to książka bardzo niepozorna. Nie za długa, nie przyciągnęła wzroku ciekawą okładką, autorki nie kojarzę. I pewnie gdyby nie fakt, że jest to prezent zapewne przeszedłbym obok w jakiejś księgarni, i nawet nie popatrzył w jej stronę. A jednak, wyprawa na Arktykę wraz z Jackiem, głownym bohaterem książki była dla mnie przeżyciem....