Druga część, udowadnia, że pieniądze zawsze odgrywały ważną rolę w historii. Światem rządzi nieposkromiona żądza bogactwa.

Mi najbardziej podobał się rozdział o socjalizmie utopijnym, kraj nie skupia się na rządzeniu ludźmi, ale na rozwoju gospodarki, by państwo rozkwitło. Nauka opierałaby się na wiedzy praktycznej. Dochody jednostek miałyby mieć wpływ na pomnożenie wspólnego dobra.

Także zainteresowała mnie historia Josepha Seligman'a, niemieckiego Żyda, który mimo, że był biedny, stał się potem ekscentrycznym arystokratą, z którym całe USA musiało się liczyć. Brakowało mu manier, kultury osobistej, a jednak świat się z nim liczył.

To także książka o potężnym rodzie bankierów - Rothschildów, nie ulegli oni co prawda Hitlerowi, ale jednak niektórzy z nich szpiegowali na rzecz ZSRR, a wszystko to w zamian za utworzenie państwa - Izrael. Czy było warto? Nie, bo pokój wisiał na włosku. Groziła nam wojna nuklearna, a gdyby Stany Zjednoczone się wkurzyły, czy też sam Związek Sowiecki to mogliby tę wojnę rozpętać, ale na szczęście ograniczyła się tylko do zimnej.

Według autora racjonalny system pieniężny nagradza pracowitych i karze leniwych, a jest wręcz odwrotnie, czyli dziś panuje nieracjonalny system. Polega on na tym, że lenistwo, leserstwo jest nagradzane, zaś pracowitość niedoceniana. Coś w tym jest, odczuwam to też na własnym(krótkim) doświadczeniu zawodowym.

Jak mówi przysłowie, jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze, i to grube.

Ciekawa, ale finanse, ekonomia, zmieszana z historią, to kiepskie jak dla mnie połączenie.

Druga część, udowadnia, że pieniądze zawsze odgrywały ważną rolę w historii. Światem rządzi nieposkromiona żądza bogactwa.

Mi najbardziej podobał się rozdział o socjalizmie utopijnym, kraj nie skupia się na rządzeniu ludźmi, ale na rozwoju gospodarki, by państwo rozkwitło. Nauka opierałaby się na wiedzy praktycznej. Dochody jednostek miałyby mieć wpływ na pomnożenie...