Mnóstwo w tej książce o poezji, wokół niej toczy się akcja, jest wariacją na temat „Nocy egipskich” Puszkina, jest też wiele odniesień do jego życiorysu i twórczości, a także do innych poetów rosyjskich. Dla miłośników poezji rosyjskiej przyjemność sprawi rozsupływanie tych wszystkich aluzji, niedopowiedzeń, odnośników. Głównym bohaterem jest poeta w paru odmianach, któremu z łatwością przychodzą improwizacje, picie wódki oraz nawiązywanie romansów. No tak, być poetą! Jest też trochę z historii Armenii, także o rzezi z 1915 roku. Niepoślednią rolę w książce odgrywają wzmianki na tematy Związku Radzieckiego, gdy książka była opublikowana tamte tematy polityczne mogły rozgrzewać, a dzisiaj? Kto pamięta, że istniał Kraj Rad w którym niewiele było wolno? Choć w książce można szperać i rozpracowywać ukryte w niej treści i twarze, to jednak dotyczy ona minionej epoki i zapomnianych obecnie faktów. A poza tym niewiele w niej znalazłem, co oczywiście nie oznacza, że jest nudna. Ma ciekawą formę, niecodzienną narrację, jednak gdy pozbędziemy się dwóch tematów których nie lubię, tzn. poezji i polityki, to tak naprawdę niewiele dla mnie w niej pozostało.

Mnóstwo w tej książce o poezji, wokół niej toczy się akcja, jest wariacją na temat „Nocy egipskich” Puszkina, jest też wiele odniesień do jego życiorysu i twórczości, a także do innych poetów rosyjskich. Dla miłośników poezji rosyjskiej przyjemność sprawi rozsupływanie tych wszystkich aluzji, niedopowiedzeń, odnośników. Głównym bohaterem jest poeta w paru odmianach,...