Fanów brzmienia spod znaku pioruna, którzy wiedzeni miłością do zespołu AC/DC zakupią biografię wokalisty tej angielskiej grupy, zdziwić mogą ilustracje – mocno samochodowe…
A wszystko przez to, że Brian Johnson to nie tylko rockowy wyjec – to także (a może przede wszystkim) maniak motoryzacyjny i kierowca rajdowy. Ta jego pasja nie jest, wbrew pozorom, fantazją gwiazdy, acz, jak sam zainteresowany przyznaje, pieniądze zarobione z zespołem bardzo w tej kwestii pomagają. Wszystko bowiem zaczęło się w latach dziecięcych, kiedy to jeszcze przyszła megagwiazda sceny ograniczała swoje pasje do marzeń o samochodzie w rodzinie (tak, tak – kiedyś to był luksus) i ewentualnie rysunków bolidów w szkolnym zeszycie. Okres młodzieńczy to już nieco bardziej realne auta – choć nieco używane, co jednak nie wpłynęło zbytnio na ochłodzenie motoryzacyjnych zapędów przyszłej gwiazdy.

Tych, którzy oczekują krwistych szczegółów z życia wokalisty zespołu rockowego spieszę uprzedzić, że akurat w tej kwestii nie jest jakoś wybitnie. Slangując – jest wręcz słabo. Ale siłą książki, oprócz wielokonnych jednostek napędowych, są anegdoty motoryzacyjne związane ze wspaniałymi samochodami i ich, niekiedy nieco niezrównoważonymi (czyt.: postrzelonymi) właścicielami – muzykami, artystami, imprezowiczami, z którymi Brian miał w swoim życiu do czynienia. A te są niekiedy naprawdę niesamowite.

Co boli podczas lektury? Serce – bo kto by nie chciał (z facetów) choćby przejechać się wymienianymi przez Johnsona wozami. Boli też wzrok – fotki (poza archiwum autora oczywiście), które pojawiają się w książce są, delikatnie mówiąc, siermiężne. A co cieszy? Nieszablonowe spojrzenie na własne życie.

Gaz do dechy, moi drodzy…

Bartek "Barneej" Szpojda