Wielkie rozczarowanie. Trudno uwierzyć, że ta powieść wyszła spod pióra autora Ziemi obiecanej i Chłopów.

Sam pomysł jest interesujący. Mr. Zenon, polski imigrant w Londynie, jest przyciągany i stopniowo niszczony przez wampiryczny magnetyzm kobiety-medium, z którą się zetknął podczas seansu spirytystycznego. Zapowiadało się na subtelną powieść grozy, bez dosłowności, w której działanie tajemniczej siły obserwujemy przez związek z femme fatale, rozpad świata bohatera i jego stopniowe szaleństwo.

Niestety tak nie jest. Powieść jest bardzo nieudana. Oprócz kilku scen, trudno tu znaleźć coś interesującego. Postacie są płaskie i nieciekawe. Sama Daisy (wampir) jest ledwo naszkicowana. O jej zmysłowej i tajemniczej sile świadczą przede wszystkim atrybuty: rude włosy i czarna pantera (która jest być może wcieleniem szatana). Jest trochę egzotyki w postaci malajskich służących i przybyłego z Indii Mahatmy Guru (który nawet nie otrzymał własnego imienia), ale to tylko rekwizyty w których autor nie czuje się zbyt dobrze. Wydaje się, że Reymont niezbyt głęboko poznał tematykę spirytyzmu i filozofii indyjskiej. Wszystko jest rysowane bardzo szkicowo i wszystko się zlewa: spirytyzm, Indie i satanizm. Dosłowność utożsamienia środowiska spirytystycznego z satanizmem (wyznawcami Bafometa), i to przedstawionym w bardzo tradycyjnie katolicki sposób, bardzo razi.

Raczej nie polecam jej nikomu, może z wyjątkiem osób, które interesuje prehistoria polskiej fantastyki.

Wielkie rozczarowanie. Trudno uwierzyć, że ta powieść wyszła spod pióra autora Ziemi obiecanej i Chłopów.

Sam pomysł jest interesujący. Mr. Zenon, polski imigrant w Londynie, jest przyciągany i stopniowo niszczony przez wampiryczny magnetyzm kobiety-medium, z którą się zetknął podczas seansu spirytystycznego. Zapowiadało się na subtelną powieść grozy, bez dosłowności, w...