Patriota to niestety już ostatni to trylogii legenda.
Ciężko było mi się pożegnać z bohaterami, którym poświęciłam każdą wolną chwilę w przeciągu ostatnich czterech dni. Książka podobnie jak pozostałe trzyma w napięciu, akcja jest wartka i pełna zwrotów. Jedną wadą, którą udało mi się wychwycić mniej więcej w połowie powieści jest natłok intryg. Czytelnik nie nadąża za autorką i w pewnym momencie przestaje rozumieć akcje(przynajmniej ja tak miałam). Na szczęście aby wyeliminować ten problem wystarczy przerzucić kilka stron do tyłu i przeczytać je jeszcze raz, tym razem uważniej. Nie sposób skomentować tutaj wszystkich zalet tej książki, więc przejdę do tej która zrobiła na mnie największe wrażenie-mianowicie zakończenia. Autorka uspokoiła nim zbolałe serca wszystkich czytelników (a szczególnie czytelniczek ;) ) Zakończyła trylogie swoim zwyczajem zaskakując wszystkich.
Na końcu chciałam jeszcze odwołać zarzut, który pojawił się w mojej recenzji poprzedniej części. Autorka nie idzie tutaj zgodnie z modą i nie spłyca uczucia pomiędzy bohaterami, co prawda spotykają oni liczne przeszkody na drodze swojej miłości, lecz pokazuje to doskonale jak wojna i bieda upodla ludzi oraz to, że miłość w trudnych czasach jest zdecydowanie trudniejsza, ale co za tym idzie również mocniejsza.

Patriota to niestety już ostatni to trylogii legenda.
Ciężko było mi się pożegnać z bohaterami, którym poświęciłam każdą wolną chwilę w przeciągu ostatnich czterech dni. Książka podobnie jak pozostałe trzyma w napięciu, akcja jest wartka i pełna zwrotów. Jedną wadą, którą udało mi się wychwycić mniej więcej w połowie powieści jest natłok intryg. Czytelnik nie nadąża za...