Można by powiedzieć, że „Asystentka pisarza fantasy” to niezwykle smakowita przystawka do dania głównego, którym jest zjawiskowa i tajemnicza powieś o tytule „Portret pani Charbuque”. Jeffrey Ford zaprasza czytelnika na wyborną ucztę, bo trzeba przyznać, że całość jego autorskiego zbioru prezentuje naprawdę wysoki poziom. Zróżnicowana forma i treść utworów co rusz zadziwia, szokuje i żongluje emocjami czytelnika. Autor sprawnie łączy ze sobą fantastykę, mistycyzm, czy elementy sztuki i w ciekawy sposób nawiązuje do dzieł znanych i lubianych, tworząc coś zgoła innego, coś co trudno jednoznacznie sklasyfikować.

Nie łatwo jest też omówić takie wydanie – zawierające w sobie zbiór opowiadań i powieść. Dlatego na początku skupię się na powieści, która stanowi bardzo dobrą (większą część) książki i co tu ukrywać czaruje! Za jej sprawą przenosimy się do wiktoriańskiego Nowego Jorku, gdzie niemal za każdym rogiem czai się coś niesamowitego. Ale po kolei…

Powieść ta traktuje o losach portrecisty Piero Piambo, który maluje portrety na zlecenie, ale jak każdy artysta marzy o stworzeniu epokowego dzieła. Niekoniecznie pomaga mu w tym retuszowanie rzeczywistości przy malowaniu facjat kolejnych klientów. Wszystko jednak trafia na właściwy tor, gdy pada pewna propozycja… Pani Charbuque, zamożna i niezwykle tajemnicza kobieta, zamawia u niego obraz. Zlecenie to ma jednak mały haczyk – Piambo pod żadnym pozorem nie może zobaczyć twarzy zleceniodawczyni, a jej wizerunek ma nakreślić na podstawie rozmów z nią. I tak kobieta „duch” rozpoczyna z malarzem przedziwną grę, niepostrzeżenie wkradając się w jego myśli, życie i powoli stając się jego obsesją.

A teraz o opowiadaniach słów kilka – czyli o tym, ile jest fantastyki w fantastyce…

Opowiadania Forda to istny miszmasz bazujący na fantastyce, albo jedynie delikatnie się o nią ocierający. Spotkać w nich można całą paletę osobliwych bohaterów. Zombie sprzątające dom i rysujące z dzieckiem w kuchni. Ożywionego przez dziecko ludzika ze starego pnia, kory i gałęzi. Kobietę, która liczy swoje oddechy, bestię, krwawych wojowników, Królewską Jegomość i wszystkożerną ćmę, a nawet całe miasto Egzo-Szkieletów. „O rany!”, chciałoby się powiedzieć, czego ten Ford nie wymyślił. Niektóre treści z jego publikacji wbijają w fotel i jeszcze dokręcają śrubę! Doprawdy interesujące to wszystko i warte poznania.

Tym bardziej, że pod tą dość fantazyjną otoczką i niemalże surrealistycznymi historiami kryje się niejedna głębsza treść. A jej osią wspólną uczynił Ford szeroko pojęty proces twórczy. Do tego dochodzi swoistego rodzaju nastrojowość, pomysłowość, dobry styl i co tu dużo mówić – to ‘coś’, co przyciąga.

W jednym z opowiadań z pierwszych stron książki, znajdziemy wzmiankę o dziewczynie, która napisała, że na skutek choroby w jej płucach rosną egzotyczne kwiaty, a brzmiało to tak: „To cały ogród. Kiedy zakwitną, umrę przez uduszenie”… To zdanie, po lekkiej obróbce, idealnie oddaje moje wrażenia z lektury… „Powieść i opowiadania Forda to cały ogród kwiatów o rozmaitej woni i barwach. Kiedy kwitną, zatracam się przez zaczytanie”.

Takiej książki jak „Portret pani Charbuque. Asystentka pisarza fantasy” nie powinno się pominąć, choćby dlatego, że jest wciągającą lekturą, której nie da się odłożyć w trakcie czytania i o której trudno jest zapomnieć. Czy potrzeba tutaj więcej słów…?

Można by powiedzieć, że „Asystentka pisarza fantasy” to niezwykle smakowita przystawka do dania głównego, którym jest zjawiskowa i tajemnicza powieś o tytule „Portret pani Charbuque”. Jeffrey Ford zaprasza czytelnika na wyborną ucztę, bo trzeba przyznać, że całość jego autorskiego zbioru prezentuje naprawdę wysoki poziom. Zróżnicowana forma i treść utworów co rusz zadziwia,...