To trzecia i(póki co) ostatnia część sagi ,,Syberiada Polska". Po ,,Syberiadzie...", którą była zachwycona i lekko rozczarowującym ,,Czasie kukułczych gniazd" byłam ciekawa i trochę zaniepokojona, czy autorowi uda się znowu mnie porwać i wzruszyć. ,,Młode ciemności" okazały się być lepsze od ,,Czasu...", a gorsze od ,,Syberiady". Natomiast wydaje mi się, że można ją uznać za najbardziej osobistą książkę autora.

Staszek Dolina kończy gimnazjum i postanawia wstąpić do wojska. Zanim to jednak nastąpi czeka go sporo zawirowań - jego ojciec postanowi ożenić się po raz trzeci, a ukochana Krysia wyjeżdża do Ameryki. Staszek zostaje wciągnięty w wielki wir wydarzeń politycznych, w których średnio się orientuje, a jednocześnie przeżywa mnóstwo osobistych wstrząsów.

,,Syberiada Polska" była o wszystkich mieszkańcach Czerwonego Jaru wywiezionych na Syberię, w ,,Czasie kukułczych gniazd" główne role zaczęli odgrywać członkowie rodziny Dolinów, ale było też sporo postaci pobocznych, co jednak wyszło średnio, bo nie mogliśmy ich dobrze poznać i przeżywać ich losów tak jak bohaterów ,,Syberiady". Natomiast ,,Młode ciemności" są czymś pomiędzy. Głównym bohaterem jest Staszek i powieść jest opisem jego życia, ale pojawiające się postacie drugoplanowe są na tyle rozwinięte i wyraziste, żeby móc czytać o nich z ciekawością.

Sam Staszek trochę mnie irytował. Początkowe rozdziały mnie nudziły, potem, kiedy chłopak trafia do szkoły oficerskiej czytałam już o jego przeżyciach z przyjemnością... Ale załamywałam ręce nad tymi jego przygodami miłosnymi, a właściwie erotycznymi. Nie chodzi mi o to, że chcę bohaterów bez skazy, jak na pomnikach, jakieś ideały polskich bojowników o wolność i naród. Nie, bohaterowie powinni mieć swoje słabe strony. Ale Staszek strasznie mnie irytował swoim egoizmem. Wszystkie swoje kobiety traktował strasznie przedmiotowo, chciał tylko ich ciał, choć twierdził, że tak się strasznie o nie troszczył, a w głębi serca myślał tylko o Kryśce. Poza tym mnie, jako kobietę, irytuje postrzeganie każdej kolejnej poznanej dziewczyny przez pryzmat tego, jaką byłaby kochanką. Dobrze, że na końcu Staszek wydawał się opamiętać. I polubiłam postać Milki. W końcu darowałam Staszkowi nieszczęsną Lubkę...

Najmocniejszą stroną książki jest dla mnie wątek nieświadomego włączania Staszka w życie polityczne. Początkowo chłopak po prostu chce zostać żołnierzem i jakoś wystartować w życie, jednak w komunistycznej Polsce okazuje się być to nie takie proste. I podoba mi się ten wątek, bo mam wrażenie, że tą książką autor starał się usprawiedliwić własne powojenne losy(został stalinowskim prokuratorem). Może to nadinterpretacja, ale czytając fragment, kiedy Staszek myśli, że nie zdradzi tej nowej Polski, bo tutaj się wykształcił czy stwierdzenie Jana: ,,(…) sądzić innych(…) to prawie tak jak samego Pana Boga zastępować…", nie mogę nie myśleć o Zbigniewie Domino. I nie mam zamiaru tu usprawiedliwiać komunizmu, bo uważam, że był to zbrodniczy system, ale po lekturze ,,Młodych ciemności" dochodzę do wniosku, że czasem zbyt łatwo oceniamy innych. I że nic w życiu nie jest proste.

,,Młode ciemności" powstawały w latach 2009 - 2012, jednak styl pisania przypomina mi bardziej książki z czasów PRL, nawet te sceny erotyczne są takie ,,niewspółczesne". Czy to zarzut? W tym przypadku nie. Dzięki temu powieść jest oszczędna, klimatyczna, a fragmenty polityczne ukazane z różnych przyczyn, nie wydają się być podtykane czytelnikowi pod nos(jak w niektórych współczesnych książkach, ale też kilku typowych propagandówkach z dawnych lat). Każdy sam może wysnuć własne wnioski. Szkoda tylko, że autor nie opisał dalszych losów innych sybiraków, zwłaszcza mojej ulubienicy Cynii.

Serię Zbigniewa Domino polecam każdemu zainteresowanemu II wojną światową czy najnowszą historią Polski. A fakt, że autor jeszcze żyje zostawia nadzieję na kontynuację... Choć może w tym przypadku lepsze będą niedopowiedzenia?

,,Miłość to gorsze niż choroba(…) Z choroby można się wyleczyć, a z prawdziwej miłości chyba nigdy się nie da…"

To trzecia i(póki co) ostatnia część sagi ,,Syberiada Polska". Po ,,Syberiadzie...", którą była zachwycona i lekko rozczarowującym ,,Czasie kukułczych gniazd" byłam ciekawa i trochę zaniepokojona, czy autorowi uda się znowu mnie porwać i wzruszyć. ,,Młode ciemności" okazały się być lepsze od ,,Czasu...", a gorsze od ,,Syberiady". Natomiast wydaje mi się, że można ją uznać...