To może ja zacznę od końca. Mam nadzieję, że kolejne tomy z tej serii będą tak samo zajebiste, jak pierwszy.
Podkłady muzyczne zawarte w książce totalnie mnie urzekły – to chyba jakaś nowość, bo wcześniej nie widziałam tego w książkach. W każdym razie to znakomity pomysł i pozwalał na to, żeby maksymalnie wczuć się w sceny.
Pani Reichter pisze świetnie. Jej styl jest dla mnie oryginalny i świeży, bo nie tak prosty jak w niektórych książkach młodzieżowych, które teraz czytam czy czytałam. Dlatego jednocześnie ta książka była dla mnie prawdziwsza i bardziej realistyczna niż reszta.
Bardzo polubiłam główną bohaterkę – Ally. I na pewno chciałabym mieć taką przyjaciółkę jak Lille. Uważam, że wszystkie postacie w książce są bardzo wyraziste. O każdej mogłabym powiedzieć parę zdań i przytoczyć kilka ich śmiesznych hasełek. Polubiłam chyba wszystkich oprócz matki Ally – lecz to jest zupełnie zrozumiałe.
Jestem ciekawa jak dalej rozegra się wątek Violet i jestem mega ciekawa Toma.
Poza tym myślę, że poza romansem to braterska miłość jest sercem tej książki – i po trosze braterska rywalizacja.
Nie umiem pisać recenzji i wątpię, żeby cokolwiek co tu napisze było ciekawe czy przydatne, bo na pewno nie odda uczuć, jakie wywołała we mnie ta książka. Wierzę, że kolejne tomy będą tak samo świetne, a jeśli lepsze, to już dzisiaj mogę rozstawić sobie namiot pod empikiem.
I te wstawki o strachu, bliskości i odwadze…
Super książka. Każda dziewczyna, która weźmie ją do ręki, będzie po prostu zakochana.

To może ja zacznę od końca. Mam nadzieję, że kolejne tomy z tej serii będą tak samo zajebiste, jak pierwszy.
Podkłady muzyczne zawarte w książce totalnie mnie urzekły – to chyba jakaś nowość, bo wcześniej nie widziałam tego w książkach. W każdym razie to znakomity pomysł i pozwalał na to, żeby maksymalnie wczuć się w sceny.
Pani Reichter pisze świetnie. Jej styl jest dla...