Książkę znalazłam dzięki temu portalowi. Od razu wyszukałam tytuł na stronie internetowej biblioteki miejskiej i ucieszyło mnie, że w kilku bibliotekach książka jest dostępna.
Strata dziecka jest ogromnym ciosem dla rodziców. W jednej chwili szczęśliwe życie rodziny sypie się jak przysłowiowy domek z kart. O tym właśnie jest ta historia. Diane Leftwich miała wszystko czego potrzeba do szczęścia. Kochającego męża Jima i wspaniałą córeczkę Alyssę. Niestety nikt nie przeczuwał , że niedługo szczęście skończy się błyskawicznie. W czasie wyjazdu na przejażdżkę dochodzi do tragicznego wypadku, w którym mała Alyssa ponosi śmierć na miejscu, a Diane sama zostaje ciężko ranna. Osobą, która spowodowała wypadek była siedemnastolatka, która prowadziła samochód bez prawa jazdy i sześć lat po wypadku zostaje aresztowana za posiadanie narkotyków i skazana na dziesięć lat. Diane nie potrafi się pogodzić ze śmiercią córeczki i kiedy już wydaje się , że na rodzinę spadło wystarczające nieszczęście rozpada się jej małżeństwo z Jimem, matka kobiety która nie potrafi również pogodzić się ze śmiercią wnuczki umiera. Kiedy mija 6 lat od śmieci Alyssy Diane podejmuje charytatywną współpracę na rzecz dzieci z rodzin dysfunkcyjnych,które pozostają pod opieką państwa. Tam odkrywa, że sprawczyni wypadku, w którym zginęła jej córeczka po raz kolejny trafia do więzienia zostawiając swoje dziecko. Kobieta zatajając szczegóły jakie wiążą ją z matką dziewczynki postanawia adoptować małą Lisę. Zaciera za sobą wszystkie ślady, tak by matka nigdy nie mogła odnaleźć swojej córki.
Mija dziesięć lat. Roberta żałuje wypadku, który spowodowała , tego, że zaniedbała córkę i wiele błędów z lat młodości. Chce zmienić swoje życie i pragnie odnaleźć swoją córkę. Ma nadzieję jednak, że dziewczynka w rodzinie adopcyjnej ma szczęśliwe życie, którego ona nie potrafiła jej zapewnić.
Kiedy odkrywa , że matką adopcyjną jej córki jest Diane, matka małej Alyssy, która zginęła przeżywa szok. Od tej pory robi co w jej mocy, żeby być na tropie Diane i Lisy. Jak potoczą się losy tych osób?
Czy między kobietami dojdzie do pojednania? Jak zareaguje na całą prawdę Lisa? Tego zdradzać nie będę.
Cała powieść jest bardzo emocjonująca. "Złodziejka mojej córki" to historia o ludzkiej tragedii, o żałowaniu własnych błędów i próbie zmiany swojego życia.
Książka dzieli się na trzy części. Pierwsza część zaczyna się od historii z punktu widzenia Diane Leftwich, znajdują się także raporty więzienne i listy Bobby pisane z więzienia do matki.
W drugiej części narratorką jest Bobby i to z jej punktu widzenia poznajemy historie. W każdym rozdziale są również zapiski z pamiętnika Lisy.
Trzecia część to historia postrzegana przez Lisę. A w tle znajdzie się korespondencja Diane z Jimem oraz maile między pozostałymi bohaterami.
Język powieści jest prosty i lekki dlatego książkę czyta się bardzo szybko. Rzeczywiście styl pisania bardzo przypomina Jodi Picoult.
Książka jest jak najbardziej warta przeczytania. Porusza wiele ważnych spraw czy po śmierci dziecka można być szczęśliwym? czy osoba, która spowodowała wypadek może zmienić swoje życie i czy jest możliwe,że przed przeszłością można uciec jak robiła to Diane adoptując Lisę?
To powieść, która trafia do serca i pozostawia trwały ślad. W czasie czytania zastanawiałam się czy ja będąc w sytuacji bohaterki przebaczyłabym osobie, która zabiłaby mi w wypadku bliską osobę i szczerze mówiąc nie umiem na to pytanie odpowiedzieć.

Książkę znalazłam dzięki temu portalowi. Od razu wyszukałam tytuł na stronie internetowej biblioteki miejskiej i ucieszyło mnie, że w kilku bibliotekach książka jest dostępna.
Strata dziecka jest ogromnym ciosem dla rodziców. W jednej chwili szczęśliwe życie rodziny sypie się jak przysłowiowy domek z kart. O tym właśnie jest ta historia. Diane Leftwich miała wszystko czego...