Nie oceniam, ponieważ nie dotrwałam do końca. Koncepcję terapii bioenergetycznej poznałam kilka lat temu, z miejsca wkładając ją pomiędzy wróżbitę-macieja i Hellingera. Jednak nie tak dawno temu słyszałam o niezwykłych rezultatach w pracy z zaburzeniami osobowości, stąd postanowiłam się przekonać. Najbardziej przeszkadzał mi chaotyczny wywód Lowena. Rozdziały tak naprawdę są umowne, bo autor pisze ciągle o tym samym, pląta wątki i kreśli liczne dygresje. Poza tym aparat pojęciowy psychoanalizy odstręcza mnie, choćby nie wiem jak spektakularne efekty obiecywały te koncepcje. Przez te Lowenowe 'doładowania, 'ugruntowania' i 'niedożywienia energetyczne' jeszcze bym przebrnęła, ale fragmenty o treści: 'Podłożem każdej reakcji depresyjnej jest utrata miłości matki' czy 'Takie napięcia mięśniowe powstające wokół brzucha mają na celu okiełznanie doznań seksualnych, panowania nad funkcjami wydalania i uśmierzania bólu spowodowanego brakiem pozytywnej reakcji rodziców na ciągły płacz dziecka' wywołują bunt na moim poznawczym pokładzie. Stąd też dokonuję dezercji, a książkę odsyłam na biblioteczną półkę. Niech się kurzy.

Nie oceniam, ponieważ nie dotrwałam do końca. Koncepcję terapii bioenergetycznej poznałam kilka lat temu, z miejsca wkładając ją pomiędzy wróżbitę-macieja i Hellingera. Jednak nie tak dawno temu słyszałam o niezwykłych rezultatach w pracy z zaburzeniami osobowości, stąd postanowiłam się przekonać. Najbardziej przeszkadzał mi chaotyczny wywód Lowena. Rozdziały tak naprawdę...