Już kiedyś napisałam, że nigdy nie wpadła w moje czytelnicze ręce kiepska książka o Afganistanie. "Sekret mojego turbanu" jest tego potwierdzeniem, choć muszę przyznać, że na tle innych książek o tym fascynującym kraju i jego mieszkańcach wypada co najwyżej dobrze.

Codzienne życie w czasie niekończących się wojen, walka o przetrwanie i o kawałek chleba. No i dziewczyna, która postanawia zostać chłopakiem, bo tylko w ten sposób jej rodzina ma szansę na przeżycie.

Historia ciekawa do pewnego momentu. Gdy autorką zainteresowały się organizacje niosące pomoc zaczęło być... jak zawsze. Najpierw zaspokojony został głód. Po czym ręce wyciągnęły się po więcej. Gdy zaspokojone zostało to "więcej" ręce znów zostały wyciągnięte. I tak bez końca. Czytałam o tym nie raz, widziałam również takie sytuacje na własne oczy. Smuci mnie to, ale i denerwuje. Mam wrażenie, że większości ludziom nigdy nie da się pomóc, nigdy się ich nie uszczęśliwi. Zawsze pozostaną wyciągnięte ręce. Po więcej.

Już kiedyś napisałam, że nigdy nie wpadła w moje czytelnicze ręce kiepska książka o Afganistanie. "Sekret mojego turbanu" jest tego potwierdzeniem, choć muszę przyznać, że na tle innych książek o tym fascynującym kraju i jego mieszkańcach wypada co najwyżej dobrze.

Codzienne życie w czasie niekończących się wojen, walka o przetrwanie i o kawałek chleba. No i dziewczyna,...