Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść autobiograficzna dwudziestodziewięcioletniej Baby Halder, prostej, hinduskiej kobiety, która ukończyła zaledwie kilka klas szkoły poznając w ten sposób podstawy rodzimego języka bengalskiego, będąca zapisem jej wcześniejszych przeżyć. Pracując jako pomoc domowa u profesora antropologii na przedmieściach Delhi, profesor dostrzega w niej kogoś więcej niż tylko służącą. Widzi jej smutek, rodzaj intelektualnego niespełnienia, wychwytuje spojrzenie na odkurzane książki i proponuje jej spisanie swego życia . Baby początkowo nieporadnie opowiada o swoim dzieciństwie, matce, która porzuciła ją i odeszła z domu, o dwóch żonach ojca , które zupełnie nie były zainteresowane losem jej i dzieci. Wychowywała się sama instynktownie ucząc się swoich ról życiowych. Kiedy zaaranżowano jej małżeństwo była jeszcze dzieckiem, dwunastoletnią dziewczynką, która chciała się bawić i biegać z innymi dziećmi. Zupełnie nieświadoma co oznacza ciąża i odpowiedzialność za dziecko jeszcze w ósmym miesiącu ciąży biegała i bawiła się z innymi dziećmi . Nikt nigdy nie przygotował jej do roli matki , żony a nawet kobiety. Żyjąc w związku ze starszym, brutalnym mężem zdaje sobie sprawę, że nie tak powinno wyglądać małżeństwo. Wracając co jakiś czas do domu swego ojca nikt jej jednak nie sugeruje, że można coś zmienić. Sama decyduje się na odejście z dziećmi z toksycznego związku . Jej samodzielność nie jest jednak akceptowana przez środowisko. Samodzielna opieka nad trojgiem dzieci, problemy finansowe, poszukiwanie pracy, w końcu praca ponad siły nie niweczą jej planów . Najważniejszy cel to nauka jej dzieci , spełnienie siebie widzi poprzez szczęście dzieci. Podsunięty przez profesora pomysł spisania swego życia ma charakter oczyszczający, swego rodzaju katharsis uwalniające od tłumionych emocji i cierpienia. Piękna powieść o sile, odwadze i samodzielności dziewczyny z hinduskiej wioski.