Ta książka spodobała mi się bardziej niż "Na fejsie z moim synem". Jest to dopiero moje drugie spotkanie z Wiśniewskim, więc jeszcze nie zdążyłam sobie wyrobić o nim jednoznacznej opinii (zwłaszcza, że "S@amotność w sieci" dopiero czeka na stosiku do przeczytania).

Początek trochę mnie znużył - akurat był to rozdział pisany przez Wiśniewskiego, potem jednak wraz z pojawieniem się Anny cała historia przybrała ciekawszy obrót. Chyba jednak te fragmenty autorstwa Wowrenko podobały mi się bardziej.

W rozdziałach Wiśniewskiego znów mamy coś z dziedziny biologii czy chemii. To już chyba dla niego charakterystyczne - a przynajmniej zauważalne jest to w dwóch przeczytanych przeze mnie książkach. Chwilami nawet miałam wrażenie, że autor znów się "wymądrza" - nie wiem, ale były takie momenty, że tekst mnie drażnił. W przypadku Wowrenko tego nie odczułam - może mam już jakieś uprzedzenia? ;)

Fabularnie - całkiem w porządku. Jak już wspomniałam, ciekawsze dla mnie były te rosyjskie rozdziały (także w przypadku tekstu Wiśniewskiego). Tylko tak trochę szkoda mi tych kobiet, które Struna spotkał na swojej drodze. Chyba za mało tam było miłości, a za dużo dysonansów...

Książkę oceniam jako dobrą i myślę, że mogę ją polecić innym.

Ta książka spodobała mi się bardziej niż "Na fejsie z moim synem". Jest to dopiero moje drugie spotkanie z Wiśniewskim, więc jeszcze nie zdążyłam sobie wyrobić o nim jednoznacznej opinii (zwłaszcza, że "S@amotność w sieci" dopiero czeka na stosiku do przeczytania).

Początek trochę mnie znużył - akurat był to rozdział pisany przez Wiśniewskiego, potem jednak wraz z...