Przyjaźń duchowa. "Jesteśmy ty i ja, a pomiędzy nami, ufam, że jest Chrystus".

Przyjaźń duchowa. "Jesteśmy ty i ja, a pomiędzy nami, ufam, że jest Chrystus".

"Podzieliłem więc to dziełko na trzy księgi. W pierwszej zwrócę uwagę na istotę przyjaźni, jej powstanie i przyczyny. W drugiej przedstawię skutki przyjaźni i jej doskonałość. W trzeciej wyjaśnię, jak tylko potrafię, w jaki sposób i pomiędzy jakimi osobami może ona nieustannie trwać aż do końca". To fragment prologu, w którym autor sam krótko streszcza co zawarł w swym dziele pt. "De spiritali amicitia", czyli "Przyjaźń duchowa". To filozoficzne, mało znane (niestety!) dzieło nie jest zwykłą książką, jest w moich oczach arcydziełem, które ma już prawie dziewięćset lat, a które i dziś, w dwudziestym pierwszym wieku czyta się świetnie. Napisane w formie dialogu jest wspaniałym utworem autorstwa duchownego Elreda z Rievaulx.
Dzieło to rozpoczyna się od prologu, a po nim następują trzy części, trzy księgi. Pierwsza nosi tytuł "Istota i początki przyjaźni", druga "Korzyści i granice przyjaźni", trzecia "Wybór przyjaciół i praktyka przyjaźni". Całość znakomicie przetłumaczona została przez Mirosława Wylęgałę. Wiemy już co zawiera utwór według autora. Warto także oddać głos tłumaczowi. Tak on streszcza treść dzieła: "W pierwszej księdze autor rozpatruje chrześcijańskie pojęcie przyjaźni, wychodząc od definicji Cycerona, i analizuje różne rodzaje przyjaźni. Następnie zastanawia się nad pochodzeniem przyjaźni i jej naturą. W księdze drugiej Elred wskazuje na korzyści, jakie rodzą się z przyjaźni oraz na jej wyjątkowość. Wyróżnia trzy rodzaje pocałunków (cielesny, duchowy i mistyczny),zastanawia się nad tym, jak daleko sięga przyjaźń i czego można oczekiwać od przyjaciela, a co jest już niestosowne (granice przyjaźni),a analizując różne rodzaje przyjaźni, wyróżnia spośród nich przyjaźń duchową, którą, w odróżnieniu od innych, fałszywych, określa - jako jedyną - mianem prawdziwej przyjaźni. W księdze trzeciej natomiast - która jest zarazem najobszerniejszą księgą - wskazuje na cztery momenty, przez które powinna przejść każda przyjaźń: wybór przyjaciela, poddanie próbie, przyjęcie oraz traktowanie w odpowiedni sposób".
Lekturą uraczyłem się intelektualnie i duchowo. Zaprzyjaźniłem się dzięki niej z autorem i jego twórczością. Zasługuje w pełni na ocenę najwyższą i przyznaję ją z przyjemnością szczerą i niekłamaną. Ocena wiernie oddaje mój zachwyt tymże dziełem.

"Podzieliłem więc to dziełko na trzy księgi. W pierwszej zwrócę uwagę na istotę przyjaźni, jej powstanie i przyczyny. W drugiej przedstawię skutki przyjaźni i jej doskonałość. W trzeciej wyjaśnię, jak tylko potrafię, w jaki sposób i pomiędzy jakimi osobami może ona nieustannie trwać aż do końca". To fragment prologu, w którym autor sam krótko streszcza co zawarł w swym...

Wiele ciekawych spostrzeżeń.
Przyjemna forma.
Przystępny język.
Gdyby nie to, że wcześniej przeczytałam "Cztery miłości: Lewisa, dałabym
gwiazdkę więcej (;

Wiele ciekawych spostrzeżeń.
Przyjemna forma.
Przystępny język.
Gdyby nie to, że wcześniej przeczytałam "Cztery miłości: Lewisa, dałabym
gwiazdkę więcej (;