Kiedyś Emir Kusturica w Undergroundzie stworzył obraz bohaterów, którzy z określonych racji, ważnych dla nich, chowają się pod ziemią i twierdząc, że wojna się nie skończyła, postanawiają tam bezpiecznie trwać i prowadzić normalne życie. Ta fikcja kiedyś jednak zostanie ujawniona. Tak samo prawdę o zmianie sytemu i życie w iluzji poznała bohaterka Good bye Lenin. W każdym z tych przypadków prawda sprawia, że ci, którzy byli oszukiwani odnoszą się z wielką wrogością do tych, którzy im wmawiali, że jest inaczej, i nie trafiają do nich argumenty, że było to robione w trosce o nich i z myślą, żeby im nie zaszkodzić a pomóc. Nikt nie lubi być okłamywanym, i świadomość faktu, że czynione to jest celowo i z rozmysłem, dla osiągnięcia nawet dobrego celu nikogo nie przekonuje. Tajemnicza wyspa na Pacyfiku, na którą trafiają nasi bohaterowie – dwaj bracia Francuzi, została celowo odcięta od świata, a znajdująca sie tam garstka żołnierzy stworzyła swój zamknięty hermetyczny świat i pojawienie się obcych traktuje jako akt agresji, tym bardziej, że ich dowódca ma wiele rzeczy do ukrycia. Bo jak możliwym jest, by wiele lat po wojnie nie dotarła do nich informacja, że wojna się skończyła, że skończyła się zwycięskim pokonaniem armii japońskiej, i że świat zapomniał o nich nie dlatego, że chciał, tylko, że ktoś świadomie zepsuł radiostację i pozmieniał system datacji, by wprowadzić ich w błąd, co uniemożliwiło im nawiązanie łączności i sprowadzenie oddziałów ratunkowych. Ich izolacja jest jednak podyktowana również i tym, że czują się oni zagrożeni konfrontacją z armią, bo kiedy trwały jeszcze działania wojenne samowolnie oddalili się od swojego oddziału i chowając się przed Japończykami zostali dezerterami, co dla żołnierza w trakcie działań wojennych oznacza jedno - śmierć. Ten dylemat stał się dla nich fundamentem ich decyzji o pozostaniu na wyspie i unikaniu kontaktu ze światem zewnętrznym, dlatego rodzimej ludności zabronili jakichkolwiek wypraw poza wyspę odcinając ją całkowicie od świata. Obecność dwóch młodych Francuzów staje się dla nich ostrzeżeniem, że ich tajemnica może zostać odkryta i mimo, że udaje im się naprawić radio, to zostaje ona zniszczona, by udaremnić nawiązanie kontaktu. Surowe zasady stworzone na wyspie mają na celu nie doprowadzić do rozprężenia morale, jednak w obliczu nowych faktów stają się zarzewiem buntu, który jest przyczyną tragedii, którą można byłoby powstrzymać, gdyby nie wypływała z fanatyzmu i zacietrzewienia. Wyspa kryje jednak wiele innych tajemnic, które mogłyby zmienić podejście do odkryć naukowych. Oto w podziemnych jaskiniach znajdują się dziwne stwory, których pochodzenie wskazuje, że są one ostatnimi żyjącymi przedstawicielami wymarłych gatunków i poznanie ich mogłoby posunąć rozwój nauki do przodu. Zderzenie postaw i cynizm zachowań oraz ciekawe obserwacje zamkniętych społeczności są pretekstem do analizy ludzkich reakcji w hermetycznych grupach opartych na absolutnej władzy jednostki zaopatrzonej w dyktatorskie narzędzia pozwalające mu wywierać presję i wpływ na innych bez liczenia się z nimi. Z uwagą śledzimy ewolucję jaka zachodzi w tej społeczności, ile może jednostka, i jak narażona jest na wykluczenie z niej kiedy sprzeciwi się liderowi i wyrazi swoje zdanie.

Kiedyś Emir Kusturica w Undergroundzie stworzył obraz bohaterów, którzy z określonych racji, ważnych dla nich, chowają się pod ziemią i twierdząc, że wojna się nie skończyła, postanawiają tam bezpiecznie trwać i prowadzić normalne życie. Ta fikcja kiedyś jednak zostanie ujawniona. Tak samo prawdę o zmianie sytemu i życie w iluzji poznała bohaterka Good bye Lenin. W każdym z...